LECTURAS

DOMINGO XXXIII ORDINARIO  -  CICLO A

Primeira Lectura     Prov 31, 10-13. 19-20. 30-31

LECTURA DO LIBRO DOS PROVERBIOS

Traballa gustosa coas súas mans

 

            Unha muller xeitosa quen a atopará?:

o seu valer supera o das perlas.

            O seu marido pon nela a confianza

e non lle han faltar ganancias;

procúralle felicidade, e non desgraza,

todos os días da súa vida.

            Consegue la e liño,

e traballa gustosa coas súas mans;

            Bota as mans á roca

e os seus dedos manexan o fuso.

            Tende a palma ao indixente

e achega as súas mans ao mendigo.

            A graza engana e a fermosura esvaece:

só a muller que teme o Señor merece ser loada.

            Que falen por ela as obras das súas mans,

e os seus feitos lle dean honra na praza!

        Palabra do Señor                             R/. Grazas a Deus

SALMO RESPONSORIAL Sal 127, 1-2. 3. 4-5

R/. (cf. 1a): Ditosos todos os que temen o Señor.

Ditosos os que temen o Señor,

os que seguen os seus camiños.

Comerás do traballo das túas mans,

serás ditoso, serás afortunado.

A túa muller coma parra fecunda

no interior da túa casa;

os teus fillos coma gromos de oliveira

arredor da túa mesa.

Así será bendito

o home que teme o Señor.

Que o Señor te bendiga desde Sión,

que goces coa prosperidade de Xerusalén

todos os días da túa vida.

Segunda Lectura     1 Tes 5, 1-6

LECTURA DA 1ª CARTA DE SAN PAULO AOS TESALONICENSES

Que o día do Señor non vos sorprenda coma un ladrón

 

            Irmáns:

            Tocante ao tempo preciso, irmáns, tampouco precisades que vos escriba, que vós mesmos sabedes á perfección que o "Día do Señor" chegará coma o ladrón pola noite.

            Cando anden dicindo: "paz e seguridade", daquela caerá de súpeto sobre eles a desfeita, do mesmo xeito que lle veñen as dores á muller embarazada; e, de certo, non han de escapar.

            Pero vós, irmáns, non estades nas tebras, para que ese día vos sorprenda coma o ladrón, xa que todos vós sodes fillos da luz, fillos do día: non somos da noite nin das tebras.

            Polo tanto, non adormezamos coma os outros; máis ben, esteamos vixiantes e manteñamos o propio control.

         Palabra do Señor                             R/. Grazas a Deus

ALELUIA     Xn 15, 4a- 5b

Se non se canta, pódese omitir

Aleluia, aleluia.

Permanecede en min e eu en vós, di o Señor;

quen permanece en min da froito abondoso.

Aleluia.

Evanxeo     Mt 25, 14-30

LECTURA DO SANTO EVANXEO SEGUNDO MATEO

Xa que fuches fiel no pouco, pasa a gozar da festa do teu amo

 

            Naquel tempo, díxolles Xesús aos seus discípulos esta parábo­la:

            - Un home que ía saír de viaxe, chamou polos seus criados e entregoulles os seus bens. A un deulle cinco talentos, a outro dous e a outro un; a cadaquén segundo a súa capacidade. Despois marchou.

            De seguida, o que recibira cinco talentos foi negociar con eles e gañou outros cinco; do mesmo xeito o que recibira dous, gañou outros dous. Pero o que recibira un, foi cavar un burato na terra e escondeu o diñeiro do seu amo.

            Ó cabo de moito tempo chegou o amo daqueles criados, pedín­dolles contas.

            Achegouse o que recibira cinco talentos e presentou outros cinco, dicindo: "Señor, cinco talentos me entregaches; velaquí outros cinco que gañei".

            Díxolle o seu amo: "Moi ben, criado fiel e cumpridor. Xa que fuches fiel no pouco, poñereite á fronte do moito. Pasa a gozar da festa do teu amo".

            Achegouse o que recibira dous talentos, e dixo: "Señor, dous talentos me entregaches; velaquí outros dous que gañei".

            Díxolle o seu amo: "Moi ben, criado fiel e cumpridor. Xa que fuches fiel no pouco, poñereite á fronte do moito. Pasa a gozar da festa do teu amo".

            Achegouse tamén o que recibira un talento, e dixo: "Señor, sei moi ben que es un home duro, que seituras onde non sementa­ches e recolles onde non botaches. Como collín medo, fun agachar na terra o teu talento; aquí tes o que é teu".

            Pero o seu amo respondeulle: "Criado ruín e lacazán! Con que sabías que sego onde non sementei e recollo onde non botei? Pois deberías ter o meu diñeiro posto no banco, de modo que, ao volver eu, puidese recoller o que é meu, cos intereses. Así que quitádelle o talento e dádello ao que ten dez: Porque ao que ten, háselle dar e abondo; pero ao que non ten, aínda o que ten se lle ha quitar. E ao criado inútil botádeo fóra á escurida­de; alí haberá pranto e renxer de dentes".

     Palabra do Señor                             R/. Loámoste, Cristo