sábado, 9 de febrero de 2013

MANIFESTO MANS UNIDAS 2013


En Manos Unidas, levamos máis de cincuenta anos loitando contra a fame e a pobreza, e contra as inxustizas que as producen, traballando polo progreso dos pobos empobrecidos e o desenvolvemento integral das persoas. Iniciamos agora a Campaña 54 co lema "non" Hai xustiza sen igualdade", centrada na necesidade de "promover a igualdade entre os sexos e o empoderamento da muller". (ODM 3)
  
Con esta Campaña reclamamos o recoñecemento da igual dignidade de todos, homes e mulleres. Queremos crear condicións de igualdade, de dereitos e de acceso aos recursos, nos países máis sufridores da terra. Este é o camiño necesario para alcanzar a xustiza que constrúe un mundo verdadeiramente humano.

PRIMEIRO
A promoción da muller forma parte da propia identidade de Mans Unidas, como organización fundada, integrada e dirixida maioritariamente por mulleres. Ademais, é un dos cinco obxectivos prioritarios no noso traballo. Por iso, financiamos proxectos que dan ás mulleres posibilidades reais de desenvolvemento persoal, familiar e comunitario.

SEGUNDO
Dende a orixe da humanidade, homes e mulleres descubrimos que a verdadeira xustiza se edifica nun contexto de comuñón, de solidariedade e traballo común comprometido coa vida de toda a familia humana.

TERCEIRO
Hoxe, a desigualdade e a discriminación que existen entre os homes e as mulleres contrastan coa orde de xustiza e dereito inscrito no corazón das persoas.
Ao longo de toda a súa vida, a muller está máis exposta que o home a todas as formas de discriminación:

  A pobreza e a fame, provocadas pola falta de acceso aos recursos e ao mercado laboral, a pesar de que as mulleres producen entre o 60% e o 80% dos alimentos nos países en desenvolvemento.

 O analfabetismo, que alcanza a máis de 500 millóns de mulleres.

  As enfermidades e as carencias de atención durante a xestación e o parto, que causan a morte de 358.000 mulleres ao ano.

  O abuso en todas as súas formas: violación, tortura, maltrato físico e emocional, escravitude sexual, prostitución, selección sexual prenatal, aborto, mutilación xenital, esterilización e maternidade forzadas.

Non obstante, nos países do Sur, as mulleres son protagonistas de numerosas iniciativas de desenvolvemento persoal, familiar e comunitario. Cando as mulleres se organizan en asociacións e cooperativas, recuperan a súa autoestima e a súa posición no progreso, defendendo os seus dereitos, os das súas familias e das súas comunidades.

CUARTO
A promoción da igualdade debe ter en conta a especificidade de homes e mulleres, recoñecendo a orixinalidade de cada un deles e a súa propia creatividade para xerar un desenvolvemento humano integral e solidario, e non pode ser concibida como un movemento de loita entre os sexos, ou unha batalla só das mulleres. É unha tarefa moito máis profunda, que require o cambio do corazón.
  
 En Manos Unidas cremos que, acabar coas discriminacións que sofren as mulleres, esixe compromiso de todos por crear relacións baseadas na xustiza, por tanto:

  Esiximos á comunidade internacional que colabore coa promoción dunha xustiza que sexa verdadeiramente reparadora, que sande os danos xerados polos comportamentos inxustos dos poderes públicos, das persoas ou da sociedade.

  Esiximos aos axentes económicos xustiza na distribución dos rendementos do traballo, retribuíndo a cada un pola actividade realizada, en función da valía e a competencias, non en función do sexo.

  Reclamamos ás administracións públicas españolas que promovan a cooperación cos países máis pobres, canalizando con eficacia as expresións de solidariedade da sociedade española.

  Pedimos aos gobernos que promovan unha xustiza que atenda os dereitos e necesidades básicas de cada un, acabando con todo o que impide o libre exercicio dos dereitos fundamentais, e abrindo cauces de participación na vida política ás mulleres.

  Esiximos aos gobernos que non limiten a inversión en medios educativos que fomenten a igualdade de oportunidades para os nenos e nenas.

  Reclamamos á sociedade civil que defenda o papel da familia, como xermolo da vida e fonte de relacións solidarias.

  Pedimos á sociedade española un compromiso firme e xeneroso polo desenvolvemento integral de todas as persoas e de todos os pobos, para que o mundo camiñe cara á verdadeira xustiza e igualdade entre homes e mulleres.

NON HAI XUSTIZA SEN IGUALDADE

Lectio


O evanxeo de hoxe conta como Pedro foi chamado por Xesús. O evanxeo de Marcos coloca o chamado dos primeiros discípulos ao comezo do ministerio público de Xesús (Mc 1,16-20). Lucas colócao despois de que a fama de Xesús se estendera por toda a rexión (Lc 4,14). Xesús curara moita xente (Lc 4,40) e predicara nas sinagogas de todo o país (Lc 4,44). O pobo buscábao e a multitude apertábao por todos os lados para escoitar a Palabra de Deus (Lc 5,1). Lucas fai máis comprensible o chamado. Primeiro, Pedro pode escoitar as palabras de Xesús á xente. Deseguida, presencia a pesca milagrosa. Despois desta dobre experiencia sorprendente, chega o chamado de Xesús. Pedro escoita, deixa todo e vólvese "pescador de homes".
. Lucas 5,1-3: Xesús ensina dende o barco. A xente busca a Xesús para oír a Palabra de Deus. E é tanta a xente ao seu arredor que Xesús queda como apertado por todos os lados. Xesús pídelle axuda a Simón Pedro e a algúns compañeiros que volveran da pesca. Entra con eles no barco e dende alí responde ao que o pobo lle pide, comunicándolle a Palabra de Deus. Sentado, Xesús toma postura e autoridade dun mestre, pero fala dende un barco dun pescador. A novidade consiste en que o Señor non só insignia nunha sinagoga para un público seleccionado, senón en calquera lugar onde a xente quere escoitalo, ata na praia mesma.
Lucas 5,4-5: " Pola túa palabra botarei as redes! " Rematada a instrución á xente, Xesús diríxese a Simón e anímao a pescar de novo. Na resposta de Simón nótase frustración, cansazo e desalento: " Mestre, estivemos a loitar toda a noite e non pescamos nada! ". Pero, con confianza na palabra de Xesús, volven botar as redes. A palabra de Xesús ten máis forza que a experiencia frustrante da noite!
. Lucas 5,6-7: O resultado é sorprendente. A pesca é tan abundante que as redes case rompen e os barcos están a punto de afundirse. Simón necesita a axuda de Juan e de Santiago, que están noutro barco. Ninguén consegue ser completo, se está só. As comunidades deben axudarse entre si. O conflito entre as comunidades, tanto no tempo de Lucas como hoxe, ten que ser superado en vista dun obxectivo común, que é a misión. A experiencia da forza transformadora da Palabra de Xesús é o eixe arredor do cal as diferenzas se asumen e superan.
. Lucas 5,8-11: " Serás pescador de homes! " A experiencia da proximidade de Deus en Xesús faino percibir a Simón quen é: " Afástate de min, Señor, que son un home pecador! " Ante Deus todos somos pecadores! Pedro e os compañeiros teñen medo e, ao mesmo tempo, séntense atraídos. Deus é un misterio fascinante: dá medo e, ao mesmo tempo, atrae. Xesús afasta o medo: " Non teñas medo! " Chama a Pedro e comprométeo na misión, mandando a que sexa pescador de homes. Pedro experimenta, ben concretamente, que a Palabra de Xesús é como a Palabra de Deus. É capaz de facer acontecer o que afirma. En Xesús aqueles rudos traballadores fixeron a experiencia de poder, cobraron valor e confianza. Entón, "deixándoo todo, seguíronlle! ". Ata entón, só Xesús anunciaba a Boa Nova do Reino. Agora outras persoas van sendo chamadas e implicadas na misión. Ese xeito que Xesús ten de traballar en equipo é unha Boa Nova para o pobo.
. O episodio da pesca no lago manifesta a atracción e a forza da Palabra de Xesús. Atrae a xente (Lc 5,1). Leva a Pedro a ofrecer o seu barco a Xesús para que fale (Lc 5,3). A Palabra de Xesús é tan forte que vence a resistencia de Pedro, leva a lanzar de novo a rede e fai que aconteza a pesca milagrosa (Lc 5,4-6). Vence en Pedro a vontade de afastarse de Xesús e atráeo para que sexa "pescador de xente! " (Lc 5,10) E así a Palabra de Deus actúa ata os nosos días!.


Lecturas


V DOMINGO DO TEMPO ORDINARIO  -  CICLO C

Primeira Lectura     Is 6, 1-2a. 3-8
LECTURA DO LIBRO DO PROFETA ISAÍAS
Aquí me tes, mándame

            O ano da morte do rei Ozías, vin o Señor sentado nun trono alto e levantado. A orla do seu manto enchía o santuario.
            De pé na súa presenza estaban dous serafíns.
            Exclamaban un cara ao outro: "Santo, Santo, Santo, o Señor dos Exércitos: a terra toda está chea da súa gloria!".
            Estremecían os marcos das portas da entrada co seu clamor, e o santuario estaba cheo de fume.
            Eu dixen: "Ai de min! Estou perdido!
Pois sendo un home de labios lixados,
e que vive entre un pobo de labios lixados,
vin cos meus ollos o mesmo Rei, o Señor dos Exércitos".
            Entón un dos serafíns voou onda min;
tiña na súa man unha brasa que collera de enriba do altar cunhas tenaces,
e achegouna á miña boca, dicíndome:
            "Olla: isto tocou os teus labios,
a túa culpa desapareceu, o teu pecado está perdoado".
            Entón escoitei a voz do Señor que dicía:
"A quen mandarei? Quen irá da nosa parte?".
            Entón díxenlle: "Aquí estou, mándame a min".

                        Palabra do Señor                             R/. Grazas a Deus


SALMO RESPONSORIAL     Sal 137, 1-2a. 2bc-3. 4-5. 7c-8
R/.  (1c):  Hei cantar para ti diante dos anxos, Señor

Douche grazas, Señor, de todo corazón,
hei cantar para ti diante dos anxos.
Hei prostrarme cara ao teu santo templo.

Dou grazas ao teu nome
pola túa misericordia e a túa fidelidade,
porque a túa promesa
é máis grande cá túa sona.
Cando te chamo, respóndesme
e acrecentas as miñas forzas.

A ti, Señor, darán grazas
todos os reis da terra
cando oian os ditos da túa boca.
Cantarán os camiños do Señor,
pois grande é a gloria do Señor.

Estendes a túa man,
e libérame a túa dereita.
O Señor completará os seus favores comigo.
A túa misericordia, Señor, é para sempre,
non abandones a obra das túas mans.


Segunda Lectura    1 Cor 15, 1-11
LECTURA DA PRIMEIRA CARTA DO APÓSTOLO SAN PAULO AOS CORINTIOS
Así predicamos e así crestes vós.

            Quero que vos acorde, irmáns, o Evanxeo que vos prediquei, que vós aceptastes, no que ficades firmes e polo que vos estades salvando (se é que o gardades tal como volo anunciei; do contrario, a vosa fe sería inútil).
            Transmitinvos, xa que logo, antes de nada o que eu mesmo recibín: que Cristo morreu polos nosos pecados conforme ás Escrituras; que o sepultaron, que ao terceiro día resucitou conforme ás Escrituras e que se apareceu a Cefas e despois aos Doce.
            Máis tarde apareceuse asemade a máis de cincocentos irmáns; moitos deles aínda viven, algúns xa finaron. Despois apareceuse a Santiago e logo a todos os apóstolos. En derradeiro lugar aparecéuseme tamén a min, coma ao nacido a deshora.
            Pois eu son o menor dos apóstolos, que nin son merecente de me chamar apóstolo, xa que perseguín a Igrexa de Deus; pero pola graza de Deus son o que son, e esa graza que fixo comigo non ficou baleira.
            Ó contrario, traballei máis ca todos eles; aínda que non precisamente eu, senón a graza de Deus que está comigo. Pero, en fin, que sexa eu ou que sexan eles, así predicamos e así crestes vós.

                        Palabra do Señor                             R/. Grazas a Deus


ALELUIA     Mt 4, 19
Se non se canta, pódese omitir

Aleluia, aleluia.
Seguídeme, di o Señor,
e farei que sexades pescadores de homes.
Aleluia.


Evanxeo    Lc 5, 1-11
LECTURA DO SANTO EVANXEO SEGUNDO LUCAS
Deixándoo todo, seguírono

            Naquel tempo, estando Xesús á beira do lago Xenesaré, mentres a xente se amoreaba ao seu arredor, escoitando a Palabra de Deus, viu dúas lanchiñas que estaban na beira do lago. Os pescadores que desembarcaran delas lavaban o aparello. Subiu a unha barca, que era de Simón, rogoulle que se apartase un pouco da terra, e desde a barca, sentado, ensinaba á xente.
            Cando acabou de falar, díxolle a Pedro:
            Voga lago adentro, e larga o aparello para pescar.
            Respondeu Simón:
            Mestre, pasamos a noite faenando e non demos collido un rabo de peixe, pero, xa que ti o dis, largarei o aparello.
            Así o fixeron, e colleron tal cantidade de peixe que o aparello rebentaba. Fixéronlles entón acenos aos compañeiros da outra lancha para que lles fosen botar unha man. Foron e encheron as dúas lanchas tanto que, a pouco máis, van a pique. Vendo isto, Simón Pedro botóuselle aos pés a Xesús, dicindo:
            Señor, arreda de min, que eu son un pecador.
            Porque tanto el coma os seus compañeiros quedaron parvos con tanto peixe como colleran naquel lance. O mesmo lles pasaba a Santiago e mais a Xoán, fillos de Zebedeo, que eran compañeiros de Simón.
            E díxolle Xesús a Simón:
            Tranquilo, desde agora vas ser pescador de homes.
            Varando as barcas en terra e deixándoo todo, seguírono.

                        Palabra do Señor                             R/. Loámoste, Cristo