viernes, 24 de mayo de 2013

O MISTERIO DA TRINDADE

No evanxeo Xesús revélanos o misterio máis grande que existe, é un dogma de fe, é dicir, unha verdade que debemos crer, se nos chamamos cristiáns. Cada vez que rezamos o Credo, dicimos crer nun só e único Deus, que é Pai Creador, que é Fillo Redentor e que é Espírito Santo, Señor e Dador de Vida e Santificador.O misterio da Santa Trindade, é un dos "misterios escondidos en Deus, -que como di o Concilio Vaticano II-, se non son revelados, poden ser coñecidos" E, aínda despois da Revelación, é o misterio máis profundo da fe, que o entendemento por si só non pode comprender nin penetrar.En cambio, o mesmo entendemento, iluminado pola fe, pode en certo modo, aferrar e explicar o significado do dogma, para achegar o home ao misterio da vida íntima do Deus Un e Trino.Toda a Sagrada Escritura revela esta verdade: "Deus é Amor na vida interior dunha única Divindade, como unha inefable comuñón de persoas,". Son Tres Persoas distintas nun só Deus, como aprendemos no catecismo.O misterio da Santa Trindade é a revelación máis grande feita por Xesucristo. Os xudeus adoran a unicidade de Deus e descoñecen a pluralidade de persoas na unicidade da substancia. Os demais pobos adoran a multiplicidade dos deuses. O cristianismo é a única relixión que descubriu, na revelación de Xesús, que Deus é un en tres persoas. Ante esta revelación divina da súa íntima esencia, non nos queda outra cousa que agradecerlle esta confianza e adorar as Tres Persoas Divinas.

En que consiste o Misterio?
Sabemos que hai UN SÓ DEUS, en tres persoas distintas entre si, non pola súa natureza -que é a divindade mesma- si polo seu obrar na historia da salvación. Así dicimos que:


  • DEUS PAI, é o " Principio-sen principio"; non foi creado nin xerado; é por si só o Principio de Vida; é a vida mesma, que posúe en absoluta comuñón co Fillo e co Espírito Santo.
  • DEUS FILLO, é xerado -non creado- polo Pai; Xesús é Fillo eterno e consubstancial (da mesma natureza ou substancia); Deus é ao mesmo tempo Pai, como o que xera, e Fillo como o que é xerado.
  • DEUS ESPÍRITO SANTO, procede do Pai e do Fillo; é como unha "expiración", sopro do Amor consubstancial entre o Pai e o Fillo; pódese dicir que Deus na súa vida íntima é amor, que se personaliza no Espírito Santo. .

Diferentes "misións"
Se quixésemos identificar a Santa Trindade polas súas "misións" no tempo, ou atribucións, diriamos que:
  • O PAI é o Principio de Vida, de quen todo procede. Atribúeselle a Creación.
  • O FILLO procede eternamente do Pai, como xerado por Él, e asumiu no tempo unha natureza humana pola nosa salvación. Atribúeselle a Redención.
  • O ESPÍRITO SANTO é enviado polo Pai e o Fillo, como tamén procede deles, por vía de vontade, a xeito de amor; manifestouse primeiro no Bautismo e na Transfiguración de Xesús e logo o día de Pentecoste sobre os discípulos; habita nos corazóns dos fieis co don da caridade (Cf. Ef 4,30). Atribúeselle a Santificación.
Porque o entendemento humano non é capaz de comprender a esencia divina, pode penetrar no misterio da vida íntima de Deus, só pode coñecer o que Deus revela e asumilo coa fe; pódese aplicar aquí a frase de San Agustín: "Se o comprendes, non é Deus". ."Que todos sexan un... ""Preguntaraste: se non o podemos comprender, para que entón quixo Deus revelarnos o gran misterio da Santa Trindade?No evanxeo de San Xoán, Xesús prega ao Pai polo que é o seu gran desexo:"Que todos sexan un como Ti, Pai, estás en Min e Eu en Ti. Sexan tamén un en nós: así o mundo crerá que ti me enviaches". (Xn 17, 21)Cando revela o misterio da Santa Trindade, deixa ver tamén as relacións que hai entre as tres Divinas Persoas; aínda que esas relacións son distintas, tampouco dividen a mesma e única esencia de Deus.
  • O Pai é pura Paternidade.
  • O Fillo é pura Filiación.
  • O Espírito Santo é puro Nexo de Amor.
Son relacións "subsistentes", que en virtude do seu impulso vital saen ao encontro unha da outra nunha comuñón, na cal a totalidade da Persoa é apertura á outra.É isto, o paradigma supremo da sinceridade e liberdade espiritual á que deben tender as relacións interpersoais humanas, sempre tan afastadas a este modelo transcendente."O Señor Xesús, cando prega ao Pai que 'todos sexan un, como nós tamén somos un' abrindo perspectivas pechadas á razón humana, suxire certa semellanza entre a unión das persoas divinas e a unión dos fillos de Deus na verdade e na caridade. Esta semellanza demostra que o home, única criatura terrestre á que Deus amou por si mesma, non pode encontrar a súa propia plenitude se non é na entrega sincera de si mesmo aos demais"(Concilio Vaticano II, Gaudium et spes, 24). 

Compromiso cristián
"Coñecer o misterio da Santa Trindade, involúcranos e compromete para adquirir certas actitudes nas relacións humanas:"a perfecta unidade das tres Persoas divinas, é o vértice transcendente que ilumina toda forma de auténtica relación e comuñón entre nós, seres humanos,"(Xoán Paulo II, "Creo en Deus Pai", p.170)Non se trata de que queiramos entender o Misterio da Santa Trindade, isto é imposible. Xesús revelounos ese Misterio para mostrarnos o modelo do que deben ser as relacións humanas dos cristiáns.A Igrexa universal invítanos a "glorificar a Santa Trindade", como manifestación da celebración de sabermos fillos de Deus. Non hai mellor forma de facelo que revisando as relacións cos nosos irmáns, para melloralas e así vivir a unidade querida por Xesús "que todos sexan un".

VÍA LUCIS. 6ª PARTE


Como rezar o Via Lucis - 6ª parte

12ª ESTACIÓN:

A DESPEDIDA: XESÚS ENCARGA A SÚA MISIÓN AOS APÓSTOLOS

Antes de deixar aos seus discípulos o Señor failles o encargo apostólico: a tarefa de estender o Reino de Deus por todo o mundo, de facer chegar a todos os recunchos a Boa Noticia.

Do Evanxeo segundo San Mateo 28, 16-20. (cf. Lc 24, 44-48).
Os once discípulos fóronse para Galilea ó monte onde Xesús os citara. E véndoo, postráronse ante el, anque algúns dubidaban. Xesús, achegándose, díxolles:
Déuseme todo poder no ceo e mais na terra. Ide, pois, e facede discípulos meus a tódolos pobos, bautizándoos no nome do Pai e do Fillo e do Espírito Santo; ensinándolles a gardar canto vos mandei. Asegúrovos que eu estarei sempre convosco ata a fin do mundo.

Comentario
Os últimos días de Xesús na terra xunto aos seus discípulos deberon quedar moi gravados nas súas mentes e nos seus corazóns. A intimidade da amizade se ha ir concretando coa proximidade do resucitado, que lles axudou a saborear estes últimos instantes con El. Pero o Señor pon no seu horizonte toda a tarefa que teñen por diante: 'Ide ao mundo enteiro...'. Ese é o seu testamento: hai que porse en camiño para levar a todos a mensaxe que viron e oído.

Están por diante o tres grandes tarefas de todo apóstolo, de todo cristián: predicar, falar de Deus para que a xente crea; bautizar, facer que as persoas cheguen a ser fillos de Deus, que celebren os sacramentos; e vivir segundo o Evanxeo, para parecerse cada día máis a Xesús, o Mestre, o Señor.

Oración
Señor Xesús, que enchiches de esperanza aos apóstolos
co doce mandato de predicar a Boa Nova,
dilata o noso corazón para que creza en nós
o desexo de levar ao mundo, a cada home, a todo home,
a alegría da túa Resurrección, para que así o mundo crea,
e crendo sexa transformado á túa imaxe.


13ª ESTACIÓN:

XESÚS ASCENDE AO CEO

Cumprida a súa misión entre os homes, Xesús ascende ao ceo. Saíu do Pai, agora volve ao Pai e está sentado á súa dereita. Cristo glorioso está no ceo, e desde alí haberá de vir como Xuíz de vivos e mortos.

Dos Feitos dos Apóstolos 1, 9-11 (cf. Mc 16, 19-20; Lc 24, 50-53).
En dicindo isto, elevouse á vista deles e unha nube quitóullelo da súa vista. E estando eles fitando para o ceo mentres el marchaba, presentáronselles dous homes con vestidos brancos, que dixeron:
Galileos, ¿que facedes ollando para o ceo? Este Xesús que vos foi levado de entre vós ó ceo, ha volver do mesmo xeito que o vistes ir.


Comentario
Todos reuníronse para a despedida do Mestre. Senten a dor da separación, pero o Señor encheulles de esperanza. Unha esperanza firme: 'Eu estarei convosco todos os días até o fin do mundo'. Por iso os anxos sácanlles deses primeiros instantes de desconcerto, de 'mirar ao ceo'. É o momento de porse a traballar, de empregarse a fondo para levar a mensaxe de alegría, a Boa Noticia, até os confíns do mundo, porque contamos coa compañía de Xesús, que non nos abandona. E non podemos perder un instante, porque o tempo non é noso, senón de Deus, para queimalo no seu servizo.

Xesucristo quixo ir por diante de nós, para que vivamos coa ardente esperanza de acompañalo un día no seu Reino. E está sentado á dereita do Pai, ata que volva ao final dos tempos.

Oración
Señor Xesús,
a túa ascensión ao ceo anúncianos a gloria futura
que destinaches para os que che aman.
Fai, Señor, que a esperanza do ceo nos axude a traballar sen descanso aquí na terra.
Que non permanezamos nunca de brazos cruzados,
senón que fagamos da nosa vida unha sementa continua
de paz e de alegría.


14ª ESTACIÓN:

A CHEGADA DO ESPÍRITO SANTO EN PENTECOSTE

A promesa firme que Xesús fixo aos seus discípulos é a de enviarlles un Consolador. Cincuenta días despois da Resurrección, o Espírito Santo derrámase sobre a Igrexa nacente para fortalecela, confirmala, santificarla.

Dos Feitos dos Apóstolos 2, 1-4
Cando se cumpriron os días de Pentecostés, estaban todos xuntos no mesmo sitio. De súpeto, veu do ceo un ruído coma dun forte golpe de vento, que encheu toda a casa onde estaban; e apareceron talmente coma linguas de lume, que, repartidas, foron pousando unha sobre cada un deles. Que-daron cheos do Espírito Santo e puxéronse a falar noutras linguas, conforme lles concedía o Espírito.

Comentario
Xesús, o Fillo de Deus, está xa no ceo, pero prometeu aos seus amigos que non quedarán sós. E fiel á promesa, o Pai, pola oración de Xesús, envía ao Espírito Santo, a Terceira Persoa da Santísima Trindade. Moi pegados á Virxe, Nai da Igrexa, reciben o Espírito Santo. El é o que enche de luz a mente e de lume o corazón dos discípulos para darlles a forza e o impulso para predicar o Reino de Deus. Queda inaugurado o 'tempo da Igrexa'.

A partir deste momento a Igrexa, que somos todos os bautizados, está en peregrinación por este mundo. O Espírito Santo a guía ao longo da historia da humanidade, pero tamén ao longo da propia historia persoal de cada un, ata que un día participemos do gozo xunto a Deus no ceo.

Oración
Deus Espírito Santo, Doce Hóspede da alma,
Consolador e Santificador noso,
inflama o noso corazón, chea de luz a nosa mente
para que tratémosche cada vez máis e coñezámosche mellor.
Derrama sobre nós o lume do teu amor
para que, transformados pola túa forza,
poñámosche na entraña do noso ser e do noso obrar,
e todo o fagamos baixo o teu impulso.



ORACIÓN FINAL
Señor e noso Deus,
fonte de alegría e de esperanza,
vivimos co teu Fillo os acontecementos
da súa Resurrección e Ascensión
ata a chegada do Espírito Santo;
fai que a contemplación destes misterios
nos encha da túa graza e nos capacite
para dar testemuño de Xesucristo no medio do mundo.
Pedímosche pola túa Santa Igrexa:
que sexa fiel reflexo das pegadas de Cristo na historia
e que, enchida do Espírito Santo,
manifeste ao mundo os tesouros do teu amor,
santifique aos teus fieis cos sacramentos
e faga partícipes a todos os homes da resurrección eterna.
Por Xesucristo o noso Señor.