Ao mediodía, a iso das tres da tarde, faise obscuridad total
sobre a terra. Ata a natureza sente o efecto da agonía e da morte de Jesús.
Colgado da cruz, privado de todo, sae da súa boca un queixume: "Eli, Eli!
Lama Sabactani!" Isto é: "Meu Deus! Meu Deus! Por que me abandonaches?" É a
primeira frase do salmo 22(21). Jesús entra na morte rezando, expresando o abandono
que sente. Reza en hebreo. Os soldados que estaban preto del, e que facían a garda,
din: "Está a chamar a Elías?" Os soldados eran estranxeiros,
mercenarios contratados polos romanos. Non entendían a lingua dos xudeus. Pensaban que Eli
quería dicir Elías. Xesús colgado da cruz atópase nun abandono total. Aínda que
quixese falar con alguén, non lle sería posible. Permaneceu
completamente só: Xudas traizoouno, Pedro negouno, os discípulos fuxiron, as amigas
estaban seguramente moi afastadas (v.55), as autoridades escarnecíano, os que
pasaban insultábanlle, Deus mesmo abandónao e ningunha lingua serve para comunicarse. Este foi o prezo que pagou pola súa fidelidade á súa opción de seguir sempre o
camiño do amor, o camiño do servizo para redimir aos seus irmáns. El mesmo di: "O
Fillo do home non veu para ser servido,
senón para servir e para dar a vida en rescate de moitos" (Mt 20,28). No medio do abandono e da obscuridad, Xesús lanza un
forte berro e morre...
Morre lanzando o berro dos pobres, porque sabe que Deus
escoita o clamor dos pobres (Ex 2,24; 3,7; 22,22.26 etc.). Con esta fe, Xesús
entra na morte, seguro de ser escoitado. A Carta aos Hebreos comenta: "El ofreceu
pregarias e súplicas con fortes berros e bágoas a aquel que podía liberalo da morte e foi
escoitado pola súa piedade" (Heb 5,7). Deus escoitou o berro de Xesús e "exaltouno" (Fil
2,9). A resurrección é a resposta de Deus á oración e ao ofrecemento que Xesús fai da
súa vida. Coa resurrección de Jesús, o Pai anuncia ao mundo enteiro esta
Boa Noticia: "Quen vive a vida como Xesús servindo aos seus irmáns, é vitorioso
e vivirá para sempre, aínda que morra e aínda que o maten! É esta a Boa Noticia do
Reino que nace da Cruz!"
O significado da Morte de Jesús:
Sobre o Calvario estamos diante dun ser humano torturado e
excluído da sociedade, completamente só, condenado como herético e subversivo polo
tribunal civil, militar e relixioso. Aos pés da cruz, as autoridades relixiosas
confirman por última vez que se trata verdadeiramente dun rebelde que fallou, e
renégano publicamente (Mt 27,41-43). E nesta hora de morte renace un significado
novo. A identidade de Xesús vén revelada por un pagán: "Verdadeiramente este era Fillo
de Deus!" (Mt 27,54). Desde agora en diante, se ti queres atopar
verdadeiramente ao Fillo de Deus non o busques no alto, nin no afastado ceo, nin no Templo
cuxo veo se rasgou, búscao xunto a ti, no ser humano excluído, desfigurado, sen beleza.
Búscao naqueles que, como Xesús, dan a vida polos seus irmáns. É alí onde Deus se agocha e se revela, e é alí onde podemos atopalo. Alí atópase a imaxe desfigurada
de Deus, do Fillo de Deus, dos fillos de Deus. "Non hai proba de amor
máis grande que dar a vida polos irmáns!"
