VIA CRUCIS

Meditar na Paixón do Señor é un elemento fundamental na espiritualidade cristiá. Con esta lógrase unha transformación da alma en comuñón co sufrimento do Fillo de Deus. Neste sentido, Sta. María Magdalena de Pazzi é un exemplo admirable.

Os textos que eliximos son da paixón de Xesús vivida por María Magdalena de Pazzi, edición do Carmelo de Carpineto Romano de 1998. As oracións son patrimonio común da Igrexa, a maior parte, máis libremente adaptadas, veñen das diferentes estacións da cruz do Papa Xoán Paulo II no Coliseo. 

Desde a súa infancia, Santa María Magdalena de Pazzi sentiu atraída pola contemplación da Paixón de Cristo, seguindo as Istruzioni et Avvisi para meditar na paixón de Cristo do P. Gaspar Loarche (1498-1578). A partir dese libro tomamos este pequeno texto que nos prepara ben para percorrer o camiño da cruz coa nosa Santa.

"Por tanto, cando medites na paixón e morte do teu Redentor, que sexa o teu principal fin o namorarte daquel Señor, que tanto te amou e que con tantas probas demostrouche o seu amor. Toma en conta que todas esas chagas que contemplas nel son voces que gritan e dan testemuño de este o seu gran amor. Mírao na cruz e comprenderás con eses signos como te convida e obriga a amalo. Eses pés cravados demóstranche que el quere esperarte. Eses brazos estendidos significan que desexa abrazarte. Esa cabeza cravada de espiñas dá sinal de que quere darche o bico da paz. Aquel lado aberto manifesta que quere darche un lugar no seu corazón onde poidas atopar repouso e seguridade".

INTRODUCIÓN

No nome do Pai e do Fillo e do Espírito Santo. Amén.

"Se alguén quere seguirme, que se negue a si mesmo, tome a súa cruz e me siga". (Mt 16,24)

A Igrexa reúnese para lembrar e revivir os acontecementos da última fase da vida terrea do Fillo de Deus, convencida de que non é só un camiño cara ao suplicio.

Cremos que cada paso do Condenado, cada un dos seus xestos e das súas palabras, así como o que viviron e lograron os que participaron neste drama, fálannos constantemente.

Con Santa María Magdalena de Pazzi seguimos a Jesús no sufrimento e a súa morte. Que ao longo desta Via Crucis podamos entender mellor o prezo da nosa redención e cheguemos a ser dignos de recibir os froitos da súa paixón, morte e resurrección. El que vive e reina polos séculos dos séculos. Amén.

I. María acompaña a Xesús na Paixón

Velaquí o fiel servo de Abraham que vai en busca da noiva do seu fillo Isaac. El atópaa na fonte e ela ofrécelle unha bebida...

Este é o meu Noivo que quere dar toda a humanidade ao seu Pai eterno. El atopa a María, que está de acordo en que el sufra a paixón e atopa nela á noiva que el trataba de ofrecer ao Pai eterno...

María deulle de beber, porque se conformou á vontade divina que el debía sufrir... Oh, que doce fonte era aquela que restaurou a angustia da paixón que xa comezara no Verbo!

Oremos

Oh María, ti que seguiches ao teu Fillo no camiño da cruz, co corazón desgarrado pola dor, implora para nós a graza do abandono confiado no amor de Deus.

Fai que ante o sufrimento, o rexeitamento, a proba, non dubidemos do seu amor.

A Xesús, o teu Fillo, toda honra e toda gloria polos séculos dos séculos. Amén.

II. Xesús no xardín da agonía

Oh Pai eterno Ti escoitaches a Moisés no deserto; Dixeras do teu Fillo: Este é o meu Fillo amado, en quen teño compracencia. Escoitádeo. Ti ordenas unha cousa e non queres facela. Escoitádeo. Como queres que o teu servo escoite ao fillo dun pai que non quere escoitalo a el? Escoitádeo...

Oh Cristo meu, tamén dixeches que todo o que pidamos no teu nome serásenos dado, e agora pides, e non se che outorga... Oh Cristo meu, Verbo eterno e noivo meu, Como queres que poida ter confianza nas palabras que ti dixeches: Pedide e darásevos; buscade, e atoparedes; chamade, e abrirásevos, se ti chamas aos oídos do teu Pai eterno e non che escoita? Con todo, non se achou engano na súa boca... Pedías algo tan xusto e con todo non se che escoitou.

Oremos

Señor Xesucristo, que na hora da agonía non te mantiveches indiferente ante o destino dos homes, senón que te ofreciches en sacrificio para salvarnos da morte, de modo que a nosa indiferenza non destruíse o froito da túa paixón, sobre nós infunde en abundancia o teu Espírito de Amor. A ti, Xesús crucificado, a sabedoría e a potencia de Deus, todo honra e toda gloria polos séculos dos séculos. Amén.

III. Xesús é traizoado por Xudas

Saúdao co bico da paz. Saúdo de paz, pero non para a paz e o amor, senón para traizoarte, meu Amor.

Ou Amor, chamáchelo amigo, pero se fose amigo teu non te traizoaría. Amor, para ti el era un amigo, pero converteuse en inimigo de si mesmo.

Amor, se te deixas bicar por el, fai que a túa noiva e tamén as outras non queden atrás. Non co fin de traizoartee, Amor, senón para amarte e unirnos a ti.

Oremos

Xesús, que descendiches máis abaixo que todas as nosas iniquidades, ti interposte entre nós e o inferno, entre nós e a nada. Que o teu amor tolo dobregue as nosas revoltas e as nosas traizóns, e que nos dea a todos a esperanza do perdón e a felicidade contigo, Xesús, misericordia de Deus dada ao mundo polos séculos dos séculos. Amén.

IV. Xesús é arrestado

Oh Amor, átantee con cadea de ferro. Oh Amor, cantos amantes te atan, máis ben, cunha cadea de amor. Atan esas mans que fixeron todo por eles e que os creou. Amor, átame a min e a estas outras; fai que te atemos a ti en nós e Ti, Amor, átanos a nós en ti. Eles átante por odio, para atormentarte, para deshonrarte e darche a morte; nós en cambio queremos atarte para encomiarte, honrarte, e para que ti nos deas vida, e ti queres atarnos a nós en ti por amor. Amor, ata e une de novo a ti a aqueles que se rebelaron e se apartáron de ti. Outorga a luz, Amor, aos que non teñen fe, para que che recoñezan como o seu creador. E a cantos te esperan, Amor, fai que cada un deles te ame.

Oremos

Señor Xesús, con plena liberdade aceptaches sufrir para salvarnos, fai que as nosas accións e toda a nosa existencia sexan unha participación libre e xenerosa na túa obra de salvación. A ti, Xesús, Año inmolado pola nosa redención, toda honra e toda gloria polos séculos dos séculos. Amén.

V. Xesús é negado por Pedro

Oh Pedro non lembras as promesas e advertencias? Non unha soa vez, senón tres veces negáchelo. E tamén nós negámolo. Tal vez non negamos o seu poder cando nos desculpamos por non ser capaces de facer o ben, e con pesar desculpamos tamén a nosa fraxilidade? Tal vez non negamos a súa sabedoría cando nos opoñemos á súa obra? Tamén negamos a súa grandeza e riqueza cando nos aferramos demasiado ás cousas transitorias do mundo... E cando o Verbo alza os seus ollos divinos, penetra no íntimo e faiche comprender todo... Pero cantas veces, bondade infinita, permites que os teus servos caian nalgún defecto simplemente para que logo teñan compaixón dos outros!

Oremos

Señor Jesús, ti que tomaches sobre ti mesmo todos os pecados do mundo, fai que nos levantemos das nosas caídas, para transmitir ás xeracións futuras o Evanxeo da túa infinita misericordia. A ti Xesús, que nos sostés nas nosas debilidades, todo honor e toda gloria polos séculos dos séculos. Amén.

VI. Xesús é xulgado por Pilato

Non sei como chamalo, pero hei de dicir: maldito respecto humano, a que conduce ao home! Oh Pilato, que che fixo facer? Por respecto humano condenaches á morte ao inocente. Con todo, isto xa se daba por descontado; falamos dos que hoxe ofenden gravemente a Deus con este vicio desagradable. Cantos, cantos hai que se comportan peor que Pilato, en especial algúns superiores que máis ben deberían ser exemplo para os demais. Meu Amor, fai que o respecto humano sexa eliminado por completo das criaturas para que xa non te ofendan máis. Oh Pilato, a moitos lles parece que ti sexas perdonable, pero a min non me parece, porque o Amor mostrouche máis benevolencia a ti que aos demais, falouche a ti moito máis e deuche ampla oportunidade de coñecelo, pero non o soubeches aproveitar.

Oremos

Oh Cristo, ti aceptaches unha condena inxusta, concédenos a graza de ser fieis á verdade; non deixes que o peso da responsabilidade polo sufrimento de tantos inocentes caia sobre nós e sobre os nosos fillos.

A ti Xesús, Xuíz xusto, todo honra e toda gloria polos séculos dos séculos. Amén.

VII. Xesús é ridiculizado por Herodes

Herodes, ti alégraste a pesar de ti mesmo... Querías velo para mofarte del, creo eu... O mesmo ocorre cos que se gozan no ben, pero logo coas obras condénano...

Oh Herodes, pola túa curiosidade non mereciches recibir ningunha resposta...

Oh Amor, póñenche ese manto branco, e fano para burlarse de ti e para avergoñarte. Pero nisto enganáronse a si mesmos, porque non comprenderon o que estaban a facer; a pesar deles mesmos, mostraron a túa inocencia, a túa pureza, e tamén que eras virxe e tomaras carne do sangue puro da Virxe María. Fai, Amor, que nós tamén sexamos como ti: revestidos neste manto de inocencia e pureza.

Oremos

Señor Xesucristo, que coa túa humillación revelaches ao mundo o prezo da redención, outorga aos homes a luz da fe, para que recoñezan en ti o Servo sufrinte de Deus e do home, e para que teñamos o valor de seguir o mesmo camiño que, a través da cruz e da nudez, conduce á vida eterna.

A ti, Xesús, toda honra e toda gloria polos séculos dos séculos. Amén.

VIII. Xesús é flaxelado

Amor, agora non podo dicir como o profeta: non che poderá golpear a desgraza, ningunha calamidade caerá sobre á túa tenda.

Amor por que che golpean tanto? Que fixeches? Que che falta a ti, Amor? A sabedoría, a bondade, a misericordia, fáltache piedade? tal vez che falta amor?

Oremos

Cristo flaxelado, Amor humillado, enche os nosos corazóns co teu amor, fai que recoñezamos nas túas feridas os signos da nosa redención e que, atraídos polas túas feridas, vivamos e morramos contigo, ti que reinas co Pai e o Espírito Santo agora e polos séculos dos séculos. Amén.

IX. Xesús é coroado de espiñas

Amor, quixeches ser coroado de espiñas para coroar ás túas noivas de gloria no paraíso. Amor quen merece máis esta coroa tan penetrante, Amor, oh amante! Amor, eu, eu merézoa: dáma a min, dáma, Amor.

Oremos

Oh Deus, ti quixeches que a cabeza do teu fillo fose coroada con espiñas para arrebatarnos do poder de Satanás; dános a forza para vivir na liberdade real que Jesús nos deu no noso bautismo. Para el, Rey do universo, toda honra e toda gloria polos séculos dos séculos . Amén .

X. Aquí está o home

Aquí está o home. Velaquí Deus home. Mostrándoo aos xudeus, Pilato díxolles : Velaquí o home, e este dille ao Pai con tanto amor, mostrándolle á criatura: Velaquí o home pecador. Velaquí o home salvado. Velaquí o home redimido. Oh Amor, fai que a criatura, redimida a un prezo tan grande, non se perda a si mesma.

Oremos

Oh Deus, ti o inimaxinable, reveláchesche aos apóstolos no rostro dun home transfigurado, e á multitude na cara dun home desfigurado. Dános a mirada do amor, para recoñecer en cada home a túa imaxe, para a gloria de Xesús, o teu Fillo, que vive e reina polos séculos dos séculos. Amén .

XI. A multitude prefire a Barrabás e non a Xesús

Queres deixar contrapoñerche a Barrabás, e con todo, ti es o que trae a morte e dá vida. Permites que prefiran a un que está cheo de malicia e ignorancia. E con todo, ti es Deus de deuses e Señor de señores.

Teñen razón en non querer a Barrabás, porque o seu sangue non beneficiaría en nada a eles.

Mesmo no ceo, antes de que ti viñeses sufrir a paixón por nós, fuches confrontado con Barrabás; entre a túa xustiza e o pecado, fuches proposto ti, oh Verbo. Non é quizais o pecado moi diferente de ti, inocentísimo Verbo, como o era o mesmo Barrabás?

Oremos

Deus, que enviaches ao teu Fillo para salvarnos, concédenos o non preferir nada senón a Cristo; que servíndoo cun só corazón, nos permíta chegar á vida eterna que nos gañou coa súa paixón e a súa morte. Para el, todo honor e toda gloria polos séculos dos séculos. Amén.

XII. A multitude pide a morte de Xesús

Que facedes, ingratos? Dixestes: Bendito o que vén en nome do Señor, e agora dicides: Crucifícalo, crucifícalo!

Demostras que é certo o que dixo a Verdade coa súa boca, que o encomiabas coa boca pero co corazón estabas lonxe del.

Oremos

Oh Cristo, que aceptaches a cruz polas mans dos homes, famentos do sinal do amor salvador de Deus, concédenos a graza da fe no teu amor infinito, para que cheguemos a ser auténticas testemuñas da redención. A ti, Xesús, vítima e sacerdote, todo honro e toda gloria polos séculos dos séculos. Amén.

XIII. Xesús é crucificado entre dous ladróns

Xustamente, Amor, fuches posto no medio dos ladróns: tamén ti, Amor, fuches un ladrón porque lle roubaches ao demo a presa das nosas almas. Agora pódese dicir en verdade, Amor, que deixaches as noventa e nove ovellas, que viñeches buscar a centésima e colocáchela sobre os ombreiros, deixando ás que sempre te eloxiaban para vir rescatar a esta da boca do lobo. Non me sorprende que se faga tanta festa por un pecador, porque o meu Amor descendeu do ceo, e padeceu moito e padecería de novo, mesmo por unha soa alma.

Oremos

Señor, o meu corazón divídese entre o ladrón que maldí e o que ten confianza en ti. Unifícao, Xesús, na confianza. Fai que no momento das miñas rebelións, e das miñas dúbidas, e sobre todo, no momento da miña morte, clame a ti: "Acórdate de min cando veñas ao teu Reino", e que escoite a túa voz dicindo: "Hoxe estarás comigo no paraíso". A ti, Xesús Salvador do mundo, toda gloria e toda honra polos séculos dos séculos. Amén.

XIV. Xesús é baixado da cruz

Amor, adhíreme a ti. Nunca te deixarei. Amor: Se non me adhires a ti, adhírete a min. Ven, Amor: Quero adherirte a min cos tres cravos da fe, a

esperanza e a caridade.

E cando chegue o momento cando te baixen da cruz, Amor, elixe o meu corazón para o teu enterro, e tamén os destas as miñas irmás.

Oremos

Señor Xesucristo, fai que o signo do sepulcro baleiro nos fsle, a nós e ás xeracións futuras; que se converta nunha fonte de fe viva, de xenerosa caridade e de esperanza firme. A ti Xesús, presenza escondida pero vitoriosa na historia do mundo, todo honra e toda gloria polos séculos dos séculos. Amén.

Bendición sobre o pobo.

Descenda, oh Pai, a túa bendición sobre este pobo, que meditou a paixón e morte do teu Fillo, coa esperanza de resucitar con el; que chegue ao perdón e ao consolo, que aumente a fe, que se reforce a nosa certeza da redención eterna.

Por Xesucristo o noso Señor. Amén.

Un astrofísico de Harvard razoa como San Roberto Belarmino para defender a harmonía entre razón e fe

A miúdo preséntase ao cristianismo e a ciencia como fontes opostas de verdade: se cres nunha, debes rexeitar a outra. Pero a realidade é que moitos cristiáns atopan que a ciencia lles axuda a buscar e comprender a verdade, e cren que a razón, o pensamento e a investigación crítica son dons de Deus".

Quen expresa esta opinión é o rabino Geoffrey A. Mitelman, un dos principais blogueros do Huffington Post na área de relixión. Para corroborar esta afirmación, cita o testemuño do astrofísico estadounidense John ZuHone, actualmente profesor no Centro de Astrofísica Smithsonian de Harvard e cun brillante currículo académico previo como investigador no Instituto Kavli de Astrofísica do MIT (Massachusetts Institute of Technology) e no Centro de Voo Espacial Goddard da NASA.

ZuHone fixo unha acheSinai and Synapses, un proxecto do propio Mitelman para favorecer a harmonía entre a relixión e a ciencia no ámbito xudeu.

«Ola. O meu nome é John ZuHone. Son un astrofísico na NASA´s Goddard Space Flight Center e tamén un seguidor de Xesucristo. Durante case toda a miña vida fascinoume a ciencia e crin en Deus.» Isto non sempre foi fácil. Pero deime conta de que a fe cristiá ten en gran consideración a razón, a investigación e a ciencia. San Paulo di: "Examinade cada cousa e mantede o que ten valor" (1 Tes 5, 21). Na súa pequena catequese, Martin Lutero di: "Creo que Deus creoume a min e a todas as criaturas, e deume a razón e os sentidos, aos que preserva". E o Salmista di: "Os ceos proclaman a gloria de Deus, pregoa o firmamento a actividade das súas mans. Un día pásalle a mensaxe a outro día, unha noite infórmalle a outra noite. Sen que falen, sen que pronuncien, sen que se oia a súa voz" (Salmo 19).

Agora ben, todo isto como cristián dime que Deus fálame tanto a través da súa palabra nas Escrituras como a través da natureza, e que podo descubrir a verdade estudando ambas. Aínda que a miña natureza finita e a miña tendencia ao egocentrismo -algo que a Biblia chama "pecado"- implican que a miña comprensión será sempre imperfecta. Se atopo unha contradición entre ambas significa que podo haber malinterpretado a Escritura, ou o que a natureza quere dicirme, ou ambas.

Por exemplo, se as probas demostran claramente que o universo se creou fai millóns de anos, como creo, significa que tal vez debo interpretar doutras maneiras o primeiro capítulo do Xénese. Con todo, en absoluto podería dicir que dubido de que Deus é o Creador. Penso que son dúas cousas distintas.

Deus di mediante o profeta Isaías: "Vide aquí e discutamos xuntos" (Isaías 1, 18). Creo e espero que respondendo a esta chamada de Deus, este Deus que na persoa de Xesucristo morreu e resucitou polos meus pecados, darame a comprensión que necesito para ser non só un mellor científico, senón tamén un mellor seguidor Seu.»

ZuHone, como San Roberto Belarmino

Comentando estas palabras, a Unión de Cristiáns Católicos Racionais (UCCR, unha páxina web que busca tamén a conciliación entre fe e ciencia desde o ámbito católico) destaca que o razoamento de ZuHone "pode axudar a moitas persoas para reflexionar sobre os seus enfoques, a miúdo tan desconfiados cara ao mundo científico. O profesor ZuHone é protestante e seguramente ten máis experiencia directa con ambientes e grupos que senten temor e prexuízos cara á investigación científica".

Efectivamente, isto é menos frecuente no ámbito católico, e como sinala o redactor da UCCR, "as súas palabras traen á mente as reflexións de San Roberto Belarmino (1542-1621), o famoso cardeal que foi un dos responsables do primeiro proceso a Galileo Galilei, cuxo pensamento era, paradoxalmente, 'máis científico' que o do propio investigador pisano, do que ademais era amigo persoal.

De feito, isto é o que escribiu o pai Paolo Antonio Foscarini (carmelita e científico seguido de Copérnico) o 12 de abril de 1615: 'Digo que aínda que se demostrase que o Sol está non centro do mundo e a Terra no terceiro ceo, e que o Sol non rodea a Terra, senón que a Terra rodea o Sol, entón sería necesario explicar con moita atención as Escrituras que din o contrario e dicir máis ben que non as entendemos en lugar de dicir que é falso o que se demostra. Pero eu non crerei niso ata que non me sexa demostrado. É dicir, sen demostración a ciencia non pode afirmarse como verdade e, en caso de demostración, entón hai que crer o que di e mellorar, neste caso, a nosa interpretación das Escrituras, que non son e non queren ser un libro científico'.