Lecturas

XXXI DOMINGO DO TEMPO ORDINARIO - CICLO C

Primeira Lectura     Sab 11, 22 - 12, 2

LECTURA DO LIBRO DA SABEDORÍA

Tes misericordia de todos, porque amas todo canto existe

 

            Señor, o universo todo, de fronte túa, é coma un lixo na balanza

e coma pinga de orballo da alborada caendo sobre a terra.

            E nembargante, compadecícheste de todo, pois todo o podes

e pasas por alto os pecados dos homes para que se convertan,

pois amas a todos os seres

e non rexeitas nada do que fixeches:

se algo che dese noxo, xa non o crearías.

            Como podería algo subsistir se ti non o queres

ou conservarse o que ti non chamas?

            Mais ti todo o perdoas porque todo é teu,

Señor, amigo da vida.

            Pois o teu sopro incorruptible mora en todas as cousas.

            Por iso corrixes pouco a pouco a aqueles que tropezan

e amoéstalos lembrándolles os seus erros

para que, deixando a maldade, crean en ti, Señor.

                        Palabra do Señor                             R/. Grazas a Deus

SALMO RESPONSORIAL     Sal 144, 1-2. 8-9. 10-11. 13cd-14

R/. (cf. 1): Meu Deus e rei, hei bendicir o teu nome por sempre.

Meu Deus e meu rei, quero enxalzarte

e bendicir o teu nome por sempre.

Hei bendicirte cada día,

hei loar o teu nome por sempre.

O Señor é clemente e compasivo,

tardo á ira e rico en misericordia.

O Señor é bo para todos,

agarimoso con todas as súas obras.

Que te loen, Señor, as túas obras,

e te bendigan os teus amigos.

Que pregoen a gloria do teu reino,

e falen do teu poder.

O Señor é fiel en todas as súas palabras,

e santo en todas as súas obras.

O Señor sostén os que están para caer

e endereita os que se dobran.

Segunda Lectura     2 Tes 1, 11 - 2, 2

LECTURA DA SEGUNDA CARTA DO APÓSTOLO S.PAULO AOS TESALONICENSES

Sexa glorificado en vós o nome de Cristo, e vós nel

            Irmáns:

            Rogamos decote por vós, para que o noso Deus vos faga dignos da chamada e para que co seu poder faga realidade todo propósito de facer o ben e toda empresa de fe.

            Dese xeito vós daredes gloria ao noso Señor Xesús Cristo e el a vós, conforme a graza do noso Deus e do Señor Xesús Cristo.

            Tocante á Parusía do noso Señor Xesús Cristo e do noso encontro con el, rogámosvos, irmáns, que non abaledes tan axiña nos vosos criterios nin vos desconcertedes por supostas revelacións, ditos ou cartas nosas coma se o Día do Señor estivese a caer.

                        Palabra do Señor                             R/. Grazas a Deus

ALELUIA    Xn 3, 16

Se non se canta, pódese omitir

Aleluia, aleluia.

De tal xeito amou Deus o mundo,

que lle deu o seu Fillo unixénito;

quen cre nel, ten vida eterna.

Aleluia.

Evanxeo     Lc 19, 1-10

LECTURA DO SANTO EVANXEO SEGUNDO LUCAS

Veu o Fillo do home buscar e salvar o que estaba perdido

            Naquel tempo, chegou Xesús a Iericó e pasaba atravesando a cidade. Había alí un home chamado Zaqueo, xefe dos recadadores e moi rico. Intentaba ver quen era Xesús; pero impedíallo a xente, porque el era pequeneiro. Entón botou a correr e subiu a unha fig

ueira para velo, porque ía pasar por alí. Ao pasar Xesús por aquel lugar, levantou a vista e díxolle:

            ‑ Zaqueo, baixa de contado, que hoxe teño que parar na túa casa.

            El, baixando de contado, acolleuno moi contento. Pero vendo aquilo, a xente empezou a murmurar:

            ‑ Entrou a se hospedar na casa dun pecador.

            Zaqueo, posto de pé, díxolle ao Señor:

            ‑ Señor, darei a metade de todo canto teño aos pobres e, se algo roubei a alguén, devolvereille catro veces máis.

            Entón Xesús dixo:

            ‑ Hoxe chegou a salvación a esta casa, pois tamén este é fillo de Abrahán. Porque o Fillo do Home vén buscar e salvar o que estaba perdido.

                                   Palabra do Señor                             R/. Loámoste, Cristo           

Reflexión

• PORQUE O SEÑOR NON ABORRECE NADA DO QUE FIXO: A primeira lectura que vimos de proclamar, tomada do Libro da Sabedoría, supón un sopro de aire fresco neste clima moitas veces cargado de negatividade e pesimismo da nosa Igrexa. Si, porque nos invita a ver o mundo con ollos de esperanza, con ollos positivos, con ollos de bondade. Neste mundo, que Deus crea e nós recreamos, non hai nada aborrecible. Unha vez máis: que lonxe está a Palabra das palabras de moitos dentro da nosa Igrexa que, hoxe como nunca, teiman na xerarquización, na obediencia cega sen cuestionar nada e na uniformidade que acaba converténdose en rutina. Si, cando a intransixencia e o fanatismo fan que se cuestione con lupa mesmo o que fai e di o Papa Francisco (feito inaudito dentro da Igrexa o de cuestionar ou matizar a todo un Papa), a Palabra, incansable, quere facernos caer na conta que Deus non é verdugo nin xuíz sanguinario, senón que segue a ser Pai-Nai que acubilla, acolle e perdoa. Por que entón a nós se nos enche a boca falando dun castigo de Deus, dun Deus que leva conta dos nosos erros e a quen lle temos que facer constantemente actos de desagravio?. Non será que nos predicamos a nós mesmos, mesquiños e ruíns, e proxectamos esa mesma imaxe de Deus por ser a que nos proporciona maiores dividendos e seguridades?. Ata cando, Señor, seguiremos vivindo amedrentando e humillando aos irmáns?.

• SEXAMOS DIGNOS DA NOSA VOCACIÓN: Porque Deus nos quere, porque para El somos importantes, porque se ocupa e preocupa por nós, non podemos nin debemos fallarlle: El chámanos á felicidade, a realizarnos como persoas a través da nosa vocación cristiá no medio do mundo. E temos que facelo sen desesperar, cos pés pisando forte, sen caer na tentación de fuxir, de pechar os ollos ao que pasa, de querer desentenderse dos problemas e retos. Porque aí está o noso compromiso de fe. Que as dificultades non nos leven a caer na tentación de refuxiarnos nos “cuarteis de inverno” á calor dunha fe cómoda, cultual e amoldada aos nosos propios intereses.

• E SEXAMOS PERSOAS ABERTAS, QUE DAN OPORTUNIDADES: E neste estar no mundo, non somos quen de ser xuíces dos demais. No marco dunha sociedade teocátrica coma a de Israel, invadida por unha nación estranxeira e obrigada a pagar pesadísimos impostos, a figura do “recadador” é o símbolo do renegado e mercenario ao servizo de Roma. Zaqueo era baixo de estatura, un ladrón, un proscrito. Con todo, quería ver quen era Xesús e El... reparou naquela persoa. Soubo ir máis alá dunha mirada superficial, soubo mirar cara dentro, soubo descubrir que aquel home berraba en silencio que lle desen unha nova oportunidade, soubo ler no seu corazón que aquela persoa quería e podía cambiar e entrar na dinámica do Reino. Porén, nós seguimos empeñados en que as persoas non poden cambiar, seguimos negándolle a oportunidade do cambio a quen nos fixo dano, seguimos sen saber descubrir que o Señor pasa cada día e que hai moitos irmáns que, subidos na figueira da dor, da incomprensión, da soidade, da marxinación, da pobreza... esperan o seu paso para aterrar e comezar unha nova vida. Seremos nós tan curtos de sentimentos, que non de estatura, como para negárllela?.