REFLEXIÓN

Os textos que imos proclamar hoxe queren ser unha chamada a vivir en “santidade e en xustiza”. Si, porque vivir en santidade é vivir con toda a dignidade de persoa que ten como prototipo a Xesús, e vivir en xustiza implica que todo ser humano poida chegar a ser o que ten que ser, o que Deus quere que sexa. Xustiza é poder medrar física, intelectual, social, cultural e moralmente. Xustiza é ter unha vivenda e un medio digno de sustento. Xustiza é vivir con dignidade de fillo de Deus e intentar darlle esa dignidade a todas as persoas, sobre todo ás que máis o precisan.

Que a festa que hoxe celebramos, o nacemento de Xoán Bautista, o máis grande entre os profetas, nos axude a desenvolver esta tarefa profética á que todos nós estamos chamados.

LECTURAS

Día 24 de xuño: Nacemento de San Xoán Bautista. Solemnidade

Primeira Lectura  Is 49, 1-6

LECTURA DO PROFETA ISAÍAS

Convértote en luz das nacións

            Escoitádeme, pobos da costa, facédeme caso nacións afastadas.

            O Señor chamoume desde o seo, desde as entrañas da miña nai repetiu o meu nome.

            Puxo na miña boca coma unha espada afiada, escondeume na sombra da súa man, converteume en frecha escolleita, gardoume na súa alxaba, e díxome: "Ti es o meu servo, Israel, de ti virame a sona".

            Pero eu dicía: "Cansei en balde, consumín a miña forza para nada, pero a miña sentencia está onda o Señor, e a miña recompensa onda o meu Deus.

            Serei glorificado coa presenza do Señor, e o meu Deus será a miña forza.

            "Pois agora -fala o Señor que desde o seo da nai me formou para ser o seu servo, para facer volver onda El a Xacob e para que Israel se xunte con El-, é moi fácil para ti ser o meu servo, restablecendo as tribos de Xacob e facendo volver os protexidos de Israel, pois convértote en luz das nacións, e serás a miña salvación ata o confín da terra".

                        Palabra do Señor                             R/. Grazas a Deus   

                      

SALMO RESPONSORIAL  138, 1-3. 13-14ab. 14c-15

R/.  (14a): Douche grazas, Señor, por me faceres coma un prodixio.

Señor, ti escudríñasme e coñécesme,

ti sabes cando sento e me levanto,

penetras nos meus pensamentos desde lonxe.

Escrútasme se camiño e se estou quedo,

as miñas sendas sonche todas familiares.

Ti formaches as miñas entrañas

tecíchesme no seo da miña nai.

Douche grazas por me faceres coma un prodixio;

as túas obras son marabillosas.

Ti coñecías xa o meu espírito,

e nada do meu ser che estaba oculto,

cando no segredo era formado,

tecido no fondo da terra.

Segunda Lectura  Feit 13, 22-26

LECTURA DO LIBRO DOS FEITOS DOS APÓSTOLOS

Predicaba Xoán antes da vinda do Señor

            Naqueles días, díxolles Paulo:

            O Señor deulles por rei a David, de quen testemuñou dicindo: "Atopei a David, fillo de Iexé, home conforme o meu corazón, que fará en todo a miña vontade".

            A súa descendencia é da que Deus, segundo a promesa, mandou un Salvador para Israel: Xesús.

            Antes da súa chegada, Xoán tiña proclamado a todo o pobo de Israel un bautismo de conversión, e cando estaba rematando o seu camiño, dicía: "non son eu quen vós pensades; pero mirade, vén despois de min un de quen non son digno nin de desatarlle o calzado dos pés".

            Irmáns, descendentes de Abrahán e os que seguides o noso Deus: é a nós a quen se nos manda esta mensaxe de salvación.

                        Palabra do Señor                             R/. Grazas a Deus   

ALELUIA  Cf Lc 1, 76

Se non se canta, pódese omitir

Aleluia, aleluia.

E ti, meu meniño, vas ser chamado profeta do Altísimo,     

porque irás por diante do Señor preparando os seus camiños.

Aleluia.

Evanxeo  Lc 1, 57-66. 80

LECTURA DO SANTO EVANXEO SEGUNDO LUCAS

Xoán é o seu nome

            Cando se lle cumpriron os meses a Sabela, deu a luz un fillo. E oíron dicir os seus veciños e parentes con canta miseri­cordia o Señor a favorecera, e compartían a súa alegría.

            Ós oito días, foron circuncidar o meniño e queríanlle poñer de nome Zacarías, coma seu pai. Pero interveu a nai, dicindo:

            ‑ Non, chamarase Xoán!

            Eles replicáronlle:

            ‑ Pero se non hai ninguén na túa parentela que se chame así!

            Entón, por sinais, preguntáronlle ao pai do meniño como quería que se chamase. El pediu unha taboíña na que escribir, e puxo:

            ‑ "Xoán é o seu nome".

            Todos ficaron sorprendidos. E no intre, a el ceibáronselle os labios e a lingua, e empezou a falar bendicindo a Deus. Os veciños quedaron todos abraiados, e por toda a montaña de Xudea difundiuse a noticia destes feitos. E cantos oíron, gardábanos no corazón e dicían:

            ‑ Que virá a ser este neno?

            Porque a man de Deus estaba con el.

            O meniño medraba e facíase forte de espírito; e viviu no deserto ata o día no que se manifestou a Israel.

                                   Palabra do Señor                             R/. Loámoste, Cristo