Este é o meu Fillo benquerido

Domingo 2 Coresma - ciclo B

ORACIÓN PARA TER ALEGRÍA

Bendita a alegría, Señor,

bendita a risada, a risa e o sorriso.

Que non me domine nunca, Señor, 

pola túa graza, polo teu amor,

nin a tristura, nin a amargura,

nin a terrible depresión.

Quero ser ledo, coma ti,

que inventaches todas as músicas e sinfonías,

todos os paxaros cantores,

todas as árbores, todas as cores,

todos os corazóns humanos que aman e cantan.

Axúdame a bater coas augas da alegría, 

para beber delas ata fartar,

e que se convertan en min nunha fonte 

que salte ata a vida eterna.

Contigo ao pé, solidario sempre cos irmáns, 

quixese ser ledo en todos os momentos, 

incluso cando me sinta frouxo e pecador, 

incluso cando o corpo non aguante e enferme,

incluso cando o traballo se me faga pesado,

incluso cando fracasen os nosos intentos de irmandade,  

incluso cando me veña algunha desgraza,

incluso cando a morte me diga: aí vou.

Señor, dáme irmás e irmáns ao meu redor, 

cos que compartir, dando e recibindo,

o inigualable don da alegría.

LECTURAS

Misas ciclo B - 1º Domingo de Coresma

DOMINGO 1º DE CORESMA - CICLO B

Primeira Lectura      Xen 9, 8-15

LECTURA DO LIBRO DA XÉNESE

Alianza de Deus con Noé liberado das augas do diluvio

            Deus díxolle aínda a Noé e mais a seus fillos:

            ‑ "Vou establecer a  miña alianza convosco e cos vosos descendentes, con todos os animais que están convosco, os paxaros, os gandos e as feras todas do monte, cantos saíron da arca e agora viven na terra.

            Fago convosco esta alianza: Endexamais será outra vez destruída vida ningunha polas augas do diluvio; non haberá outro diluvio que estrague a terra".

            E Deus engadiu:

            ‑ "Este será o sinal da alianza que eu fago convosco e con todos os seres vivos que vos fan compaña, para todos os tempos: Poño o meu arco nas nubes, sinal da miña alianza coa terra. Cando amoree nubes sobre a terra e apareza o arco nelas, lembrarei a miña alianza convosco e con todos os seres vivos, e non haberá máis augas de diluvio que destrúan a vida.

            Palabra do Señor                                                     

            R/. Grazas a Deus

SALMO RESPONSORIAL Sal 24, 4bc-5ab. 6-7bc. 8-9

R/. (cf. 10): Os camiños do Señor son todos misericordia e lealdade,

                        para os que gardan a súa alianza.

Amósame, Señor, os teus camiños,

ensíname os teus sendeiros,

diríxeme na túa verdade, apréndeme,

que ti es o meu Deus salvador.

Lémbrate, Señor, da túa compaixón e da túa misericordia,

pois existen desde sempre.

Acórdate de min segundo a túa misericordia,

pola túa bondade, Señor.

O Señor é bo e recto:

por iso lles ensina o camiño aos pecadores;

El dirixe na xustiza os humildes,

e amósalles o seu camiño aos pobres.

Segunda Lectura     1 Pe 3, 18-22

LECTURA DA PRIMEIRA CARTA DO APÓSTOLO SAN PEDRO

Agora salvouvos o bautismo

            Benqueridos irmáns:

            Cristo morreu unha vez polos vosos pecados,

o xusto polos pecadores, para vos achegar a Deus;

sufriu a morte na carne, pero recibiu vida no espírito.

            Foi daquela cando lles foi proclamar a salvación

mesmo aos espíritos encadeados, que foran rebeldes,

cando, nos tempos de Noé,

Deus, cheo de paciencia,

estábaos agardando, mentres se construía a arca;

dentro dela, uns poucos,

en total oito persoas,

salváronse pola auga;

esta auga simbolizaba o bautismo que vos salva a vós,

non por ser unha limpeza do corpo lixoso,

senón por ser o compromiso con Deus dunha conciencia honrada,

pola mediación de Xesús Cristo resucitado,

que subiu ao ceo e está á dereita de Deus,

despois que se lle someteron os anxos, os poderes e as forzas.

                        Palabra do Señor                                         

                        R/. Grazas a Deus

VERSÍCULO    Mt 4, 4b

O home non vive só de pan,

senón de toda palabra que procede da boca de Deus.

Evanxeo      Mc 1, 12-15

LECTURA DO SANTO EVANXEO SEGUNDO MARCOS

Era tentado por Satán e os anxos servíano

            Naquel tempo, o Espírito encamiñou a Xesús ao deserto. Alí permaneceu corenta días, alí o tentou Satán; vivía entre as feras, e servíano os anxos.

            Cando prenderon a Xoán, marchou Xesús a Galilea a anunciar a Boa Nova de Deus, dicindo:

-         O tempo está cumprido, e chega o Reino de Deus; convertédevos, e crede na Boa Nova.

                        Palabra do Señor                   

                        R/. Loámoste, Cristo

POWER POINT  Domingo I de Coresma

ORACIÓN DA COMUNIDADE

                Porque queremos prepararnos para o tempo de vida e novidade que nos trae a pascua, comezamos a coresma poñéndonos nas túas mans e dicindo xuntos:

QUE A CORESMA SEXA TEMPO DE RENOVACIÓN

●        Na Igrexa estamos chamados a construír espazos vivos, renovadores e cheos de esperanza, que fagan do noso testemuño presenza do Evanxeo. Para que aproveitemos este tempo de coresma para revisar actitudes e converternos de canto nos impide ser unha Igrexa crible, dos pobres e cos pobres, Oremos.

QUE A CORESMA SEXA TEMPO DE RENOVACIÓN

●        Nas nosas comunidades, moitas veces, vivimos as celebracións como costume e rutina, esquecendo que nelas somos invitados a experimentar a graza da túa presenza e a ledicia de construír un proxecto que sexa para os veciños referencia auténtica de que a fe afástanos da mediocridade. Porque queremos que a Coresma nos axude a cambiar, Oremos.

QUE A CORESMA SEXA TEMPO DE RENOVACIÓN

●        En nós non agroma sempre a conciencia de que o Reino xa está aquí, e que ser construtores del esíxenos palabras, actitudes e comportamentos que beban da fonte do Evanxeo. Para que os enfermos atopen compaña, os tristes consolo, os desesperanzados esperanza, e todos, corazón en busca de verdade e comprensión, Oremos.

QUE A CORESMA SEXA TEMPO DE RENOVACIÓN

Señor, na calor desta comunidade que sabe poñer corazón ás súas palabras, unimos a nosa oración para que o arco da vella de múltiples cores, nos axude a entender que ter fe é acoller sen exclusións e non deixarnos levar do desacougo. P.X.N.S. Amén.

Reflexión

Os que fomos bautizados,

os que escoitamos a voz do Espírito,

os que descubrimos que somos fillos

os que acollemos a revelación do Deus vivo,...

penetremos no deserto sen medo

e camiñemos a paso lixeiro.

Coresma é ese tempo que vai e vén,

tempo para vivilo en camiño,

sen instalarse, sen retelo, sen lamento,

coa esperanza sempre a flor de pel

e a mirada fixa noutro tempo,

a Pascua, que é definitivo.

Entremos na Coresma convencidos,

listos para o combate, lixeiros de equipaxe,

coa mente despexada,

co corazón cheo de tenrura e misericordia,

con calzado axeitado

e moita paciencia con nós mesmos.

Deixémonos arrolar pola brisa do Espírito,

poñamos o noso corazón en sintonía

cos latexos de Deus e co berro dos aflixidos,

bebamos nos mananciais da vida

e non nos deixemos enganar polos espellismos do deserto.

Baixemos do monte aos camiños da vida,

baixemos sen medo e cheos de misterio.

Non profanemos os templos vivos,

busquemos de noite, coma Nicodemo

e, coma aqueles gregos,

preguntémoslles a discípulos e amigos por Xesucristo e o seu Reino

e como sementarse no campo do mundo para xermolar ao seu xeito.

Vivamos a Coresma ben espertos,

camiñando en comunidade,

con fe, esperanza e amor,

fixos os ollos en Xesús.

Deámonos esa oportunidade!

CONFERENCIA: NO AUDITORIO DE VILAGARCÍA

D. Manuel M. Carreira, S.J.
filósofo, teólogo, astrofísico

estará entre nós o

Domingo día 4 de Marzo,

ás 7 da tarde no

Auditorio de Vilagarcía de Arousa.

 (Entrada gratuita)

¿Tiene la fe algún apoyo racional?
¿Es compatible la fe con el conocimiento científico?

¿Cual es el significado teológico del milagro?

¿Pueden los milagros servir de fundamento a la fe?

¿Hizo Jesucristo realmente milagros?

¿Es posible probar científicamente un milagro?

SÁNDAME SEÑOR QUE TEÑO PECADO CONTRA TI

 NOSO PAI DO PERDÓN

Noso Pai que estás en todas partes,

queremos que todos te coñezan e te queiran.

Queremos vivir nese Reino que prometes

e que día a día preparamos,

Reino de iguais, de libres e de irmáns.

Queremos repartirnos, entre todos,

o pan as flores e o traballo.

Esperamos de ti o perdón, tan necesario,

para vivir serenos a nosa vida.

Tamén nós queremos perdoarnos,

levantado este mundo derrubado

polo odio egoísta e a louca soberbia,

a cega violencia de tanto desalmado.

Son tentacións que a todos nos axexan cada día…

Coa túa graza queremos rexeitalas

para poder chamarte noso Pai,

sendo con todos, de verdade, irmáns.

A MISIÓN: DEBER DE TODOS

O sábado, día 18 deste mes, celebrouse en Roma o Consistorio polo que o Papa Bieito XVI nomeaba a 22 novos cardeais, un feito moi importante para vida interna da Igrexa, xa que os cardeais son os conselleiros e axudantes do Papa no pastoreo da Igrexa universal. Na véspera do Consistorio, o Cardeal Timothy Dolan, Arcebispo de Nova York, pronunciou un importante discurso ante o Papa e cardeais sobre a nova evanxelización, do que queremos publicar un pequeno extracto, que aparece na revista “Alfa y Omega”.

  “El Concilio Vaticano II reafirmó que hay misioneros explícitos, enviados a pueblos que nunca han escuchado el Nombre por el que todos son salvados, pero también que ningún cristiano está exento del deber de dar testimonio de Jesús y de ofrecer a otros Su invitación en su vida cotidiana. Así, la misión se convirtió en algo central para la vida de cada Iglesia local, para cada creyente.

  Debemos tener en nuestro corazón a esas personas que se consideran agnósticas o ateas. No quieren verse a sí mismas como objeto de la misión, o renunciar a su libertad. Pero la cuestión de Dios permanece presente también para ellos. Como primer paso de la evangelización, debemos tratar de mantener esta búsqueda viva; debemos preocuparnos de que los seres humanos no dejen de lado la cuestión de Dios, sino que, más bien, la vean como una cuestión esencial para sus vidas.

  Creemos, con los filósofos y poetas de antaño, que no tuvieron la ventaja de la Revelación, que incluso una persona que alardea de ser secular y desdeña la religión, tiene dentro una innegable chispa de interés por el más allá, y reconoce que la Humanidad y la creación, sin el concepto de algún tipo de creador, son un acertijo sombrío. Una película popular ahora es The Way, protagonizada por un actor famoso, Martin Sheen. Interpreta a un padre cuyo hijo, que se había distanciado de él, muere haciendo el Camino de Santiago. El padre decide, en su dolor, completar la peregrinación. Es el icono del hombre secular: satisfecho de sí mismo, displicente hacia la religión, denominándose ex católico, escéptico sobre la fe, y, sin embargo, incapaz de negar que dentro de él hay un interés irreprimible por lo trascendente, una sed de algo más -no, de Alguien-, que crece por el camino.

El misionero, el evangelizador, debe ser una persona alegre. La nueva evangelización se lleva a cabo con una sonrisa, no con un ceño fruncido. Alegría, amor... y, por último -siento mencionarlo-, la sangre. Un joven de Nueva York me dijo que volvió a la fe de su infancia porque leyó sobre los monjes trapenses martirizados en Argelia hace 15 años, y después de ver De Dioses y hombres, la película sobre ellos. A Tertuliano no le sorprendería”.