sábado, 1 de septiembre de 2012

ORACIÓN DA SEMENTE



Ser como un gran de trigo,
pequena semente,
que garda no seu interior a posibilidade de ser pan,
para ofrecerse, sinxelo, cotián,
a todo o que o necesite.

Ti nos chamas a ser semente, Señor.
E a semente,
que está chea de vitalidade e potencial,
debe morrer a ser semente
para converterse en planta e crecer.

A túa vida amósanos
que é posible morrer para vivir.
Entregar todo para ser para os demais...
Pura ofrenda e doazón.

Ensínanos, Señor,
a entregar a nosa vida
ao servizo do Evanxeo e da vida dos outros.
Ensínanos a ser semente
para dar froitos en abundancia.

Para crecer,
unha semente necesita
terra boa e auga xenerosa.
Señor, a túa vida amósanos
que a mellor terra
é a realidade de todos os días
e as necesidades dos outros,
chámanos a plantar a nosa semente
nas situacións que vivimos,
na vida que compartimos,
na terra de hoxe, aquí e agora.

Queremos ser semente de cambio e Reino
no mundo que vivimos,
axúdanos Señor!

O teu exemplo ensínanos
que a auga verdadeira
é a que nace da Palabra,
pozo de auga viva ofrecida para todos.

Ensínanos, Señor,
a regar as nosas sementes coa túa Palabra.
Axúdanos a coñecela,
amósanos como saborear a súa mensaxe,
para que impregne a nosa existencia
e que empape noso camiñar.

Queremos ser sementes de cambio e Reino;
e necesitamos ser fecundados pola túa Palabra.
Axúdanos Señor!


Marcelo A. Murúa

Lecturas

DOMINGO XXII DO TEMPO ORDINARIO, CICLO B

PRIMEIRA LECTURA Dt 4, 1-2. 6-8
LECTURA DO LIBRO DO DEUTERONOMIO
Non engadades nada á palabra que vos falo... cumpride os mandamentos do Señor

Faloulle Moisés ó pobo dicindo:
E agora, Israel, escoita as leis e decretos que eu vos ensino a cumprir para que vivades, entredes e tomedes posesión da terra que o Señor, Deus dos vosos pais, vos entrega. Non engadades nada ás palabras dos mandamentos que eu vos ordeno, nin lles quitedes nada, cumprindo as ordes do Señor, o voso Deus, que eu vos impoño.
Observádeos e poñédeos en práctica, pois isto será a vosa pericia e a vosa sabedoría ós ollos dos pobos. Estes, ó escoitaren todos estes mandamentos, dirán: esta gran nación é o pobo máis experto e máis sabio, pois, ¿que gran nación ten os seus deuses tan cerca de si como está o Señor, noso Deus, sempre que o invocamos? E ¿que gran nación ten mandamentos e preceptos tan xustos coma esta lei que hoxe eu vos propoño?

SALMO RESPONSORIAL Sal 14, 2-3a. 3cd-4ab. 5
R/ (1a): ¿Quen, Señor, se hospedará na túa tenda?

Aquel que anda rectamente e practica a xustiza:
 que ten sinceridade no corazón
 e non calumnia coa súa lingua;

o que non lle fai mal ó veciño
e non difama ó seu próximo;
o que estima desprezable ó malvado
e apreza ós que temen ó Señor;

o que non presta con usura o seu diñeiro
e non se deixa subornar contra o inocente.
Quen así se comporte,
endexamais non perecerá.

 

SEGUNDA LECTURA Sant 1, 17-18. 21b-22. 27
LECTURA DA CARTA DE SANTIAGO APÓSTOLO
Cumpride a palabra

Benqueridos irmáns e irmás:

Todo bo regalo e toda dádiva perfecta vén de arriba, do Pai dos luceiros, en quen nin hai cambios nin tempos de sombras. Pola súa vontade tróuxonos á vida coa palabra da verdade, para que fosemos como as primicias das súas criaturas.
Acollede docilmente a Palabra enxertada en vós, que pode salva-las vosas vidas. Sede cumpridores da Palabra e non vos contentedes con escoitala xustificándovos con razóns enganosas.
A relixión limpa e sen lixo ningún ós ollos de Deus Pai é esta: mirar polos orfos e polas viúvas nas súas coitas e gardarse da contaminación deste mundo.



ALELUIA Sant 1, 18:

Libremente enxendrounos o Pai por medio da palabra da verdade
para sermos primicias da súa creación


EVANXEO Mc 7, 1-8. 14-15. 21-23
LECTURA DO SANTO EVANXEO SEGUNDO MARCOS
Rexeitáde-los mandados de Deus e agarrádesvos ás tradicións dos homes.

 Reuníronse con Xesús un grupo de fariseos con algúns letrados chegados de Xerusalén, e viron ós discípulos comer con mans impuras, é dicir, sen antes lavaren as mans. (É sabido que os fariseos e os xudeus todos non comen sen lavaren ben as mans, seguindo así as vellas tradicións; e cando chegan da rúa, tampouco comen sen se bañaren antes; tamén están moi apegados a outras tradicións, coma o lavar vasos, xerras e bandexas). Por iso os fariseos e mailos escribas preguntáronlle:
 -¿Por que os teus discípulos non se portan conforme a tradición dos devanceiros, senón que comen con mans impuras?
 El contestoulles:
 -¡Que ben profetizou Isaías de vós, hipócritas, como está escrito:
 Este pobo hónrame cos labios,
 pero o seu corazón está lonxe de min.
 Danme un culto inútil,
 porque a doutrina que ensinan
 non son máis que costumes humanos.
 Rexeitáde-los mandados de Deus e agarrádesvos ás tradicións dos homes.
 E convocando á xente, dicíalles:
 -Escoitádeme todos e procurade entender. Nada do que hai fóra do home pode manchalo ó entrar nel; pero o que sae do home, iso si que o mancha. Porque de dentro, do corazón do home, xorden os malos pensamentos, as fornicacións, os roubos, os asasinatos, os adulterios, as cobizas, as maldades, os fraudes, os desenfreos, as envexas, as blasfemias, a soberbia, os desatinos. Todos eses males saen de dentro e manchan o home.