ASUNCIÓN DE MARÍA

SOLEMNIDADE DA ASUNCIÓN DA VIRXE MARÍA - 15 de agosto

Primeira Lectura  Ap 11, 19a; 12, 1-6a. 10ab

LECTURA DO LIBRO DA APOCALIPSE

Unha muller vestida do sol e coa lúa baixo dos seus pés

            Abriuse o santuario celeste de Deus e apareceu a arca da súa alianza no seu santuario.

            E apareceu no ceo un gran sinal: unha muller vestida co sol, coa lúa baixo dos seus pés e, na cabeza, unha coroa de doce estrelas. Estaba embarazada e berraba cos retorzóns e as dores do parto.

            Apareceu outro sinal no ceo: era un gran dragón vermello, que tiña sete cabezas e dez cornos e nas cabezas sete diademas. Co seu rabo arramplaba cunha terceira parte das estrelas do ceo e botábaas na terra.

            O dragón plantouse diante da muller que estaba para dar a luz, coa idea de engulirlle o filliño en canto nacese.

            Tivo un fillo varón; aquel que cun caxato de ferro ha rexer todas as nacións.

            Pero Deus arrebatou o filliño da muller onda si, ao seu trono. E a muller fuxiu para o deserto.

            E oín un gran berro no ceo, que dicía:

            "Arestora chegou a vitoria, o poder, e o reino do noso Deus, así como a soberanía do seu Mesías".

Palabra do Señor        R/. Grazas a Deus

SALMO RESPONSORIAL   Sal 44, 10bc. 11-12ab. 16

R/.  (10b):  Á túa dereita está a raíña, engalanada con ouro de Ofir.

Fillas de reis veñen encontrarte;

de pé á túa dereita está a raíña

engalanada con ouro de Ofir.

Escoita, filla, e mira e presta atención:

esquece o teu pobo e a casa de teu pai.

O rei está enfeitizado da túa fermosura:

réndelle homenaxe, pois el é o teu señor.

Condúcena con xúbilo algareiro,

van entrando no pazo do rei.

Segunda Lectura  1 Cor 15, 20-27

LECTURA DA PRIMEIRA CARTA DO APÓSTOLO SAN PAULO AOS CORINTIOS

Primeiro, Cristo; despois, os que son de Cristo

            Irmáns:

            Cristo resucitou dos mortos, como primicia dos que adormecen.

            Porque xa que por un home entrou a morte, tamén por un home chegou a resurrección dos mortos.

            Igual que todos morren por Adán, así tamén revivirán todos por Cristo.

            Pero cada un no seu momento: primeiro, Cristo; logo, no día da súa chegada, os que sexan de Cristo; despois será a fin, cando lle entregue o Reino a Deus Pai, unha vez destruído todo Principado, toda Potestade e toda Dominación.

            Porque é necesario que El reine ata que poña a todos os seus inimigos por debaixo dos seus pés. A morte será o derradeiro inimigo destruído, pois "todo o puxo por debaixo dos seus pés".

Palabra do Señor        R/. Grazas a Deus

ALELUIA

Se non se canta, pódese omitir

Aleluia, aleluia.

María é subida ao ceo;

alégrase o coro dos anxos.

Aleluia.

Evanxeo   Lc 1, 39-56

LECTURA DO SANTO EVANXEO SEGUNDO LUCAS

O Poderoso fixo marabillas en min: exaltou os humildes

            Naqueles mesmos días, saíu María con moita présa camiño da montaña, a unha cidade de Xudá. Entrou na casa de Zacarías e saudou a Sabela.

            En oíndo Sabela o saúdo de María, o neno brincoulle no ventre, e Sabela quedou chea de Espírito Santo e exclamou a grandes voces:

            ‑Bendita ti entre as mulleres, e bendito o froito do teu ventre! Quen son eu para que me visite a nai do meu Señor? Pois ao que chegou o teu saúdo aos meus oídos, o neno brincou de alegría no meu ventre.

            Ditosa aquela que creu, pois hase cumprir canto lle anunciaron de parte do Señor.

            Entón María dixo:

            ‑ Proclama a miña alma a grandeza do Señor,

alégraseme o espírito en Deus, meu Salvador,

porque reparou na humillación da súa escrava.

            Desde agora chamaranme ditosa todas as xeracións,

porque fixo marabillas en min o Poderoso;

o seu nome é santo,

e a súa misericordia chega, xeración tras xeración,

a todos os que o temen.

            Manifestou o poder do seu brazo,

dispersou os soberbios de corazón.

            Derrubou os poderosos dos seus tronos

e elevou os humildes,

os famentos encheunos de bens

e os ricos despediunos baleiros.

            Amparou a Israel, o seu servo,

lembrándose da súa misericordia,

conforme o prometera aos nosos pais,

a Abrahán e á súa descendencia para sempre.

            María permaneceu con ela ao redor de tres meses, e logo volveu para a súa casa.

Palabra do Señor              R/. Loámoste, Cristo

Decálogo do deporte

  Rematou a trixésima edición dos Xogos Olímpicos ou Olimpiadas do verán dos tempos modernos, que con tanta brillantez se celebraron en Londres, e na que tiveron unha actuación moi destacada os deportistas galegos, dentro da representación española.

  O Papa Bieito XVI dixo:  “Fomentar o deporte dacordo cos máis altos valores humanos, de maneira que favoreza o sano desenrolo físico dos que o practican, e sexa así una proposta para a formación integral de nenos e xoves”. Nesta frase podemos resumir a mensaxe central da visión de conxunto que do deporte ten o Papa Bieito XVI e que están tomadas dun discurso seu de fai tres anos. Foi o sábado 1 do agosto do 2009 no que recibiu a unha representación dos participantes na campeonato do mundo de Natación, desenrolado en Roma.

  O pasado 22 de xullo, nas vesperas do inicio da Olimpiadas, o Papa Bieito XVI, dirixeu os deportistas unhas palabras sobre o sentido humano e cristiano do deporte, palabras que podemos resumir en forma de décalogo:

1. El deporte ofrece al mundo un espléndido espectáculo de disciplina y de humanidad, de belleza artística y de tenaz voluntad.

2. El deporte conduce a la vitalidad de la juventud cuando no se rechaza el cansancio de los duros entrenamientos y se aceptan voluntariamente los no pocos sacrificios que conlleva, lo cual constituye una importante lección de vida.

3. El deporte, practicado con pasión y vigilante sentido de la ética, se convierte, especialmente para los jóvenes, en escuela de sano espíritu competitivo, de formación humana y los valores espirituales, en medio privilegiado de crecimiento personal y el contado con la sociedad.

4. El deporte permite tomar conciencia de las grandes potencialidades con que Dios ha dotado al cuerpo humano. El deporte evoca el salmo 8, que canta la gloria y la grandeza del ser humano. ¡Cómo no dar gracias a Dios por haber dotado al cuerpo humano de tanta perfección, por haberlo enriquecido de una belleza y una armonía que se pueden expresar de modos tan diversos!

5. Las disciplinas deportivas, cada una en sus diversas modalidades, nos ayudan a apreciar los dones que Dios nos ha dado.

6. La Iglesia sigue y atiende al deporte no solo como un fin en sí mismo sino también como un medio, como un precioso instrumento para la formación perfecta y equilibrada de toda persona.

7. También en la Biblia encontramos referencias al deporte como imágenes de la vida. Por ejemplo, San Pablo lo considera como un auténtico valor humano, lo utiliza no solo como metáfora de los altos ideales ético y ascéticos, sino también como un medio para la formación del hombre y como componente de su cultura y de su civilización.

8. Los deportistas son modelos para sus coetáneos y su ejemplo puede ser determinante para el futuro la humanidad. Y ello ha de ser vivido por los deportistas desde claves responsabilidad.

9. El mundo del deporte ha de tener en cuenta que puede contribuir a favorecer la afirmación de los jóvenes en los valores tan importantes como la lealtad, la perseverancia, la amistad, el compartir y la solidaridad.

10. El deporte, gracias a la difusión que de él hacen los medios de comunicación, ejerce un notable impacto en la opinión pública, dado que el lenguaje del deporte es universal y congrega en especial a las nuevas generaciones. Transmitir mensajes positivos a través del deporte contribuye, por lo tanto, a construir un mundo más fraterno y más solidario.