LECTURAS

DOMINGO I DE CORESMA –  CICLO A

Primeira Lectura     Xen 2, 7-9; 3, 1-7

LECTURA DO LIBRO DA XÉNESE

Creación e pecado dos primeiros pais

  

            O Señor Deus formou un home do po da terra, soproulle no nariz o alento da vida e tornouse o home persoa viva.

            O Señor Deus plantou un xardín en Edén, cara a oriente, e puxo nel o home que formara. Fixo xermolar da terra árbores fermosas para a vista e boas para comer, e entre elas a árbore da vida e a árbore do coñecemento do ben e do mal.

            A serpe era o máis arteiro de todos os animais que o Señor Deus fixera. Díxolle á muller

            ‑ "Conque Deus vos prohibiu comer do froito das árbores do xardín?"

            A muller respondeulle:

            ‑ "Podemos comer do froito das árbores todas do xardín. Soamente da árbore de alá no fondo nos mandou Deus: Non comades dela nin a toquedes, non sexa que morrades".

            A serpe insistiu:

            ‑ "De ningunha maneira morreredes. É que Deus sabe ben que o día en que comades dela, se vos abrirán os ollos e seredes coma Deus, sabedores do ben e do mal".

            A muller reparou que o froito da árbore era saboroso, atraente, e bo para adquirir entendemento. E coa mesma colleu do froito e comeu; logo deulle ao seu home, e tamén el comeu.

            Entón abríronselles os ollos aos dous e decatáronse de que estaban espidos. Entrelazaron follas de figueira e cinguíronse con elas.

                        Palabra do Señor                             R/. Grazas a Deus

SALMO RESPONSORIAL 

Sal 50, 3-4. 5-6a. 12-13. 14 e 17

R/. (cf. 3a): Apiádate, Señor, porque pecamos.

Compadécete de min, oh Deus, pola túa bondade;

pola túa gran misericordia, borra o meu pecado;

lávame enteiro da miña iniquidade,

límpame da miña culpa.

Eu recoñezo o meu pecado,

e diante de min teño sempre a miña culpa.

Contra ti eu pequei, contra ti só.

Crea, oh Deus, en min un corazón puro,

renóvame por dentro con espírito firme;

non me botes da túa presenza,

e non tires de min o teu santo espírito.

Devólveme a alegría da túa salvación,

sostenme cun espírito xeneroso.

Abre, Señor, os meus labios,

e a miña boca pregoará a túa loanza.

Segunda Lectura      Rm 5, 12-19

LECTURA DA CARTA DO APÓSTOLO SAN PAULO AOS ROMANOS

Onde abundou o pecado, rebordou a graza

            Irmáns:

            Como por un home entrou o pecado no mundo, e polo pecado a morte, así a todos os homes chegou a morte, pois naquel pecaron todos. Porque ata o tempo da Lei non había pecado no mundo, pero o pecado non se imputaba ao non haber lei.

            Mesmo así, a morte dominou desde Adán ata Moisés, tamén sobre aqueles que non pecaron cunha transgresión semellante á de Adán, que é antecesor do home que debía vir.

            Pero non hai comparanza entre o delito e o don. Porque, se polo delito dun home morreron todos os outros, moito máis polo favor dun home, Xesús Cristo, a graza de Deus e a liberalidade na benevolencia rebordaron sobre todos.

            E a dádiva que se concedeu non corresponde a un só pecador: pois o xuízo de un remata en condena, mentres que a graza de moitos pecadores leva á xustificación. Se, logo, pola transgresión dun home reinou a morte -e por culpa dun só-, canto máis os que reciban a abundancia da graza e do don da xustiza reinarán na vida por medio dese un que é Xesús Cristo!

            Polo tanto, como pola transgresión dun só veu a condenación sobre todos os homes, así tamén pola xustiza doutro só vén para todos os homes a xustificación cara á vida. Pois a desobediencia dun único home volveu pecadores a todos os homes, así tamén a obediencia dun só volveu xustos a todos.

                        Palabra do Señor                             R/.Grazas a Deus

VERSÍCULO           Mt 4, 4b

O home non vive só de pan,

senón de toda palabra que procede da boca de Deus.

Evanxeo          Mt 4, 1-11

LECTURA DO SANTO EVANXEO SEGUNDO MATEO

Xesús xaxúa corenta días e afronta a tentación

             Naquel tempo, o Espírito conduciu a Xesús ao deserto, para que Satán o tentase. Despois de xaxuar corenta días e corenta noites, acabou por ter fame. O tentador, achegándose a el, díxolle:

            ‑ Se es Fillo de Deus, manda que estas pedras se convertan en pan.

            Pero el respondeu:

            ‑ Está escrito:Non soamente de pan vive o home, senón de toda palabra saída da boca de Deus.

            Levouno logo o Satán á cidade santa, e púxoo na atalaia do templo, dicíndolle:

            ‑ Se es o Fillo de Deus, bótate de aquí embaixo, que está escrito: Mandará os seus anxos para que te coiden e te leven nas súas mans; e os teus pés non se mancarán nas pedras.

            Xesús respondeu:

            ‑ Tamén está escrito: Non tentarás o Señor, o teu Deus.

            Pero aínda o levou o Satán a un monte moi alto e, mostrándolle os reinos todos do mundo enteiro, cheos de esplendor, díxolle:

            ‑ Heiche dar todo isto se te prostras e me adoras.

            Entón replicoulle Xesús:

            ‑ Arreda, Satán, porque está escrito: Só ao Señor, o teu Deus, adorarás, e só a El darás culto.

            Deixouno o Satán, e achegáronse os anxos para o serviren.

                        Palabra do Señor                             R/. Loámoste, Cristo