Lecturas

Primeira Lectura     Xer 1, 4-5. 17-19

LECTURA DO PROFETA XEREMÍAS

Fíxente profeta para as nacións

            Nos días de Iosías, a palabra do Señor veume dicir:

            ‑ Antes de te sacar do seo da túa nai, mireite;

antes de lle saíres das entrañas, consagreite;

constituínte profeta para as nacións.

            Pero ti has cinguir o teu van,

has erguerte e dicirlles

todo o que eu che mande.

            Non te acovardes por medo deles,

non sexa que eu te faga esmorecer diante deles.

            Fíxate: hoxe convértote en cidade cortada a pico,

en columna de ferro, en muralla de bronce, para todo o país,

para os reis de Xudá e para os seus príncipes,

para os seus sacerdotes e para a xente do campo.

            Faranche guerra, pero non poderán contigo,

pois contigo estou eu para te salvar ‑ é o Señor quen fala ‑.

                        Palabra do Señor                             R/. Grazas a Deus

SALMO RESPONSORIAL           Sal 70, 1-2. 3-4a. 5-6ab. 15ab e 17

R/. (cf. 15ab): A miña boca pregoa a túa salvación, Señor.

Abrígome en ti, Señor,

que endexamais me vexa defraudado;

líbrame pola túa xustiza, e deféndeme;

inclínate cara a min, e sálvame;

ven axiña, ven librarme.

Sexas para min a rocha que me defende,

o forte castelo onde me salve,

xa que ti es a miña fortaleza e o meu refuxio.

Rescátame, meu Deus, do poder dos malvados.

Ti es, Señor, a miña esperanza;

ti, Señor, a miña confianza desde a mocidade.

Desde o nacemento apóiome en ti,

desde o seo materno ti es o meu amparo.

A miña boca pregoa a túa xustiza,

pregoa decote a túa salvación.

Dende a miña mocidade ensináchesme, oh Deus,

e aínda hoxe canto os teus prodixios.

Segunda Lectura        1 Cor 12, 31 -- 13, 13 

LECTURA DA 1ª CARTA DO APÓSTOLO SAN PAULO AOS CORINTIOS

Permanecen a fe, a esperanza, e o amor; pero delas a meirande é o amor.

            Irmáns:

            Cobizade os carismas mellores. Pero aínda vos hei mostrar o camiño por excelencia.

            Por moito que eu falase as linguas todas dos homes e as dos anxos, se non tiver amor, non sería máis ca un bronce que resoa ou un pandeiro que repenica.

            Por moito que eu falase inspirado e comprendese todos os misterios e mais toda a ciencia e tivese tanta fe que movese os montes, se non tiver amor, non sería nada.

            Por moito que eu reparta todo o que teño e me deixe queimar vivo, se non tiver amor, non me sería de proveito ningún.

            O amor é de corazón grande, é servizal. O amor non ten envexa, non ten fachenda, non se ensoberbece; non é malcriado, non busca a súa comenencia, non se alporiza, non garda malicia; non simpatiza coa inxustiza, senón que se alegra coa verdade. Desculpa sempre, fíase sempre, espera sempre, atura sempre.

            O amor non pasa endexamais; mentres que as profecías desaparecerán, as linguas calarán, a ciencia acabará. Porque a nosa ciencia é limitada, e limitada é a nosa inspiración: e cando veña o perfecto, desaparecerá o limitado.

            Cando eu era neno, falaba coma un neno, pensaba coma un neno, razoaba coma un neno; cando cheguei a home, deixei de lado as cousas de neno.

            Do mesmo xeito: agora vemos nun espello, escuramente; pero daquela habemos ver cara a cara. Agora coñezo dun modo incompleto; pero daquela hei coñecer tan ben coma Deus me coñece a min.

            En resumo: hai tres cousas que permanecen: a fe, a esperanza, e o amor. Pero delas a meirande é o amor.

                        Palabra do Señor                             R/. Grazas a Deus

ALELUIA    Lc 4, 18

Se non se canta, pódese omitir

Aleluia, aleluia.

O Señor mandoume evanxelizar os pobres;

a predicarlles a liberación aos cativos

Aleluia.

Evanxeo          Lc 4, 21-30

LECTURA DO SANTO EVANXEO SEGUNDO LUCAS

Xesús, coma Elías e Eliseo, non é mandado soamente para os xudeus

            Naquel tempo, empezoulles a dicir Xesús na sinagoga:

            ‑ Hoxe cúmprese diante de vós esta pasaxe da Escritura.

            E todos se lle puxeron á contra, estrañados polas palabras de graza que saían da boca del. E dicían:

            ‑ Pero non é este o fillo de Xosé?

            El díxolles:

            ‑ Seguramente me recordaredes aquel refrán: Médico, cúrate a ti mesmo; todo canto oímos que fixeches en Cafarnaúm, faino aquí na túa terra.

            Pero el continuou:

            ‑ Asegúrovos que ningún profeta é ben recibido na súa terra. Tede por seguro que no tempo de Elías había moitas viúvas en Israel, cando o ceo estivo pechado durante tres anos e seis meses e unha gran fame anegou todo o país; e a ningunha delas mandaron a Elías, senón a unha muller viúva de Sarepta, en Sidón.

            E moitos gafos había en Israel no tempo de Eliseo, o profeta, e a ningún deles curou, fóra de Naamán, o sirio.

            Oíndo estas cousas, todos os que estaban na sinagoga puxéronse feitos unhas feras; así que, erguéronse, botárono fóra da vila, levárono ata o alto do monte no que está edificada, coa intención de o precipitaren embaixo. Pero el botou a andar polo medio deles e marchou.

                        Palabra do Señor                             R/. Loámoste, Cristo