Xa case chegamos ao final da Pascua, os cincuenta días nos que celebramos de modo solemne a resurrección de Xesucristo. Digo solemnemente, porque de forma máis ordinaria é o que celebramos os cristiáns todos os días do ano, de xeito particular os domingos. Non nos confundamos, o único que podemos celebrar os cristiáns é isto: que Xesucristo, o fillo de Deus encarnado, foi crucificado, resucitou ao terceiro día, ascendeu aos ceos, enviounos o Espírito Santo e todo isto para a nosa salvación. Non hai máis e non é pouco.
Por diante temos todo un ano para reflexionar e profundar
sobre este misterio. Nas Sagradas Escrituras e na liturxia temos as
«aplicacións» que nos axudarán a coñecer mellor ao protagonista desta historia
de salvación.
Por certo, os curas non “dicimos”, “descargamos”,
“botamos” misas. Os curas, coas nosas comunidades parroquiais, o que facemos é
celebrar na Eucaristía toda a vida de Xesucristo, que é salvación para nós. Por
iso as misas tampouco son homenaxes nin recordos, aínda que moitas veces
celebremos tamén na Eucaristía os acontecementos máis importantes das nosas
vidas.
Xesús cumpriu a súa misión e as súas promesas. Non se vai
para desentenderse de nós, senón que nos enviará o Espírito Santo para que nos
ensine o que falta e alente a nosa vida e a vida do mundo. O que falta agora
depende de nós. Nas nosas mans está se nos adherimos ou non a este plan de
salvación.
Miguel Ángel Álvarez
Párroco da Fonsagrada
No hay comentarios:
Publicar un comentario