«Poñédevos a camiño»
Aínda que o esquecemos unha e outra vez, a Igrexa está
marcada polo envío de Xesús. Por iso é perigoso concibila como unha institución
fundada para coidar e desenvolver a súa propia relixión. Responde mellor ao
desexo orixinal de Xesús, a imaxe dun movemento profético que camiña pola
historia segundo a lóxica do envío: saíndo de si mesma, pensando nos demais,
servindo ao mundo a Boa Noticia de Deus. «A Igrexa non está aí para ela mesma,
senón para a humanidade» (Benedicto XVI).
Por iso é hoxe tan perigosa a tentación de repregármonos
sobre os nosos propios intereses, o noso pasado, as nosas adquisicións
doutrinais, as nosas prácticas e costumes. Máis aínda, facémolo endurecendo a
nosa relación co mundo. Que é unha Igrexa ríxida, anquilosada, encerrada en si
mesma, sen profetas de Xesús nin portadores do Evanxeo?
«Cando entredes nun pobo… curade aos enfermos e dicide: está
preto de vós o reino de Deus»
Esta é a grande noticia: Deus está preto de nós animándonos
a facermos máis humana a vida. Pero non basta con afirmarmos unha verdade para
que sexa atractiva e desexábel. É necesario revisarmos a nosa actuación: que é
o que pode levar hoxe ás persoas cara ao Evanxeo?, como poden captar a Deus
como algo novo e bo?
Seguramente, nos falta amor ao mundo actual e non sabemos
chegar ao corazón do home e a muller de hoxe. Non basta predicar sermóns desde
o altar. Temos de aprendermos a escoitar máis, acoller, curar a vida dos que
sofren… só así atoparemos palabras humildes e boas que acheguen a ese Xesús
cuxa tenrura insondábel nos pon en contacto con Deus, o Pai Bo de todos.
«Cando entredes nunha casa, dicide primeiro: Paz a esta
casa»
A Boa Noticia de Xesús comunícase con respecto total, desde
unha actitude amistosa e fraterna, contaxiando paz. É un erro pretender
impoñela desde a superioridade, a ameaza ou o resentimento. É antievanxélico
tratar sen amor ás persoas só porque non aceptan a nosa mensaxe. Pero, como o
aceptarán se non se senten comprendidos por quen nos presentamos en nome de
Xesús?
José Antonio PagolaTradutor: Xaquin Campo Freire
