Canonización de Madre María de la Purísima

Hoxe, o Papa Francisco, elevará aos altares unha nova Santa española, a Madre María de la Purísima, sétima superiora xeral da Compañía dos Irmás da Cruz e unha das relixiosas máis queridas polos españois de agora, quizais porque o seu pasamento tivo lugar apenas fai vinte anos e son moitos os que aínda teñen presente a pegada deixada por esta nova santa..

Sevilla, Madrid, Xaén, Málaga, Mérida, Huelva, Valladolid, Pamplona, Oviedo… de tolas partes da nosa xeografía estarán presentes en Roma onde se calcula haberá máis de doce mil persoas  para este gran acontecemento, onde será tamén canonizado o sacerdote italiano Vincenzo Grossi  e o matrimonio Louis Martin e Marie Zelie Guérin, os pais de santa Tereixa de Lisieux.

O cariño á Madre -así o recordan moitos hoxe- xúntase c

o cariño a todas as Irmás da Cruz, porque, como di Olga Salvat, sobriña da Madre e autora, xunto co pai Teodoro León, e vicepostulador da causa de canonización, do libro Santa María de la Purísima, esta estima débese  a que “son auténticas e viven o carisma da súa fundadora. O ideal de santa Ánxela da Cruz era facerse pobre cos pobres. As irmás de agora son como as de entón, en parte grazas á miña tía, pois o seu lema era sempre ese. A pesar de todo fiel, ata o punto de que se di que si algún día se perderan las regras da Orde, con so ver cómo viviu a miña tia sería suficiente para reescribilas”•

Olga afirma tamén que nos pobos nos que viven as irmás “saben que teñen un tesouro, porque están entregadas aos pobres. Van repartindo o amor de Deus que teñen dentro, con tanta humildade e cariño que a xente as ten nun pedestal”.

Olga Salvat coñeceu a súa tía cando xa era monxa, e cando morreu tiña trinta anos. Recorda as ocasións na que ía a visitar a súa nai, a avoa de Olga. “¡ha venido María Isabel!”, dicían todos na familia: “Sempre nos dedicaba un rato e tiña un cariño cara os demais, irradiaba  unha luz especial, aínda que era moi sinxela, quería ser unha irmá máis, non quería destacar aínda que fora a madre xeneral. Notábase que estaba chea de Deus”.

UNHA SANTA DE BARRIO.-

Unha chica do barrio de Salamanca. Así titulaba José  María Javierre a súa biografía da nova santa. Porque foi en Madrid onde naceu e pasou a súa época de nena e mocidade María Isabel Salvat Romero. Bautizada na parroquia da Concepción o 27 de febreiro de 1926, aos sete días de nacer, realizou os seus estudios na colexio da Bienaventurada Virxe María, das Madres Irlandesas, que por entón estaba na rúa Serrano. E foi na súa casa de Madrid, no 1942, onde veu por primeira vez a esas monxas “tan distintas”  que acudiran para pedir para os seus pobres e  enfermos. Ao charlar con elas lle contaron as súas vías: saen por parellas a atender enfermos e familias necesitadas, as que saen de noite incorpóranse á oración da mañá sen deitarse, non cobran nada e viven de esmolas, e están tan contentas que a veces esquécense de comer… E Margaritas, que leva tempo escoitando a chamada de Deus, visita ese mesmo ano a Casa Nai de Sevilla.

O día 8 de decembro de 1944, o día da Purísima, ingresa como postulante na Compañía da Cruz. Tiña dezaoito anos.

Mais de  200 madrileños acudirán á canonización  da Madre este domingo no seo da peregrinación diocesana, e moitos máis irán por conta propia. O domingo 25 de novembro, ás 12 da mañá, na catedral da Almudena, monseñor Carlos Osoro presidirá unha Misa de acción de grazas pola canonización desta nova santa madrileña.