VIAXE A TERRA SANTA

Acabo de realizar unha viaxe á Terra de Xesús, unha terra especial, tanto polo que significa, como polo que foi ao longo da historia, e polo que é na actualidade. Terra de  eternos conflitos, terra que a pesares de ser pobre, con grandes partes de deserto é querida e buscada por todos. 

Sorprendeume que cando regresei daquela terra todos me preguntaban pola guerra entre Israel e Hamas, e polos perigos que alí tiveramos, quizais por unha visión distorsionada da realidade. É verdade que Israel e Hamas estaban en guerra, poro iso era na zona de Gaza, que está entre Israel e Exipto fora da zona de Terra Santa, e polo tanto nos non tivemos perigo, nin sentimos en ningún momento presión algunha.

Monte Tabor

Aquela terra ten unha maxia especial, é a Terra das relixións monoteístas, é dicir, do xudaísmo, dos cristiáns e dos musulmáns. Alí percibes a presenza de cristiáns, que son minoría, dos musulmáns, e naturalmente, agora en maioría.. dos xudeus. Observas como o venres é o Día dos musulmáns, cando teñen as súas celebración relixiosas, que por suposto non traballan, e están cerrados os seus comercios, para os demais é un dia normal. O sábado, ou “Shabat”, é o día dos xudeus, non traballan, non hai comercio, non funcionan os autobuses, todo está absolutamente paralizado, excepto, naturalmente os comercios do árabes e dos cristiáns. E o domingo é o día dos cristiáns, nótase menos, por son menos, pero da gusto oír as campás de Xerusalén, que soan como un ningún lado do mundo. Cando dicimos que é a terra de Xesús, é dicir que por alí camiñou Xesús. Chámanlle o quinto evanxeo, porque nos mostra a realidade do Evanxeo, cos seus lugares e a súa discreción, as palabras subía, baixaba, estaba na ribeira do Lago, fanse realidade e o Evanxeo toma vida. Saímos de Tel Aviv para ir a Hoppe, ao Monte Carmelo, e chegar a Tiberiades. Cruzamos o Lago en barco, nunha mañá espléndida, para desembarcar en Cafarnaúm, aquela vila que foi o centro da predicación do Señor nos primeiros tempos en Galilea, e onde chamou a varios dos seus discípulos. Vimos as ruínas da casa de Pedro, a Sinagoga onde Xesús predicou, para logo pasar por Tabga, onde o Señor lle dou o primado a Pedro. Dalí subimos ao Monte das Benaventuranzas, onde Xesús pronunciou o Sermón do Monte. Fomos a Nazaret para ver e celebrar a Eucaristía na magnifica basílica no fogar de Nazaret, onde puidemos contemplar o lugar onde se edificou unha pequena capela, por parte dos bizantinos nos primeiros séculos, sobre a casa de S. Xosé e a Virxe María, para logo ir a Caná onde o Señor fixo o seu primeiro milagre.

Subimos ao Monte Tabor onde celebramos a Eucaristía, e puidemos comtemplar o lugar onde o Señor se Transfigurou para alimentar a esperanza, despois de anunciarlles a Paixón.

Dalí fomos a Xordania. Visitando Amán, e logo o Monte Nevo, desde onde Moisés divisou a Terra de Promisión, para logo ir a Petra, a famosa cidade navatea.

Entramos outra vez en Israel polo porto de Acaba, para ver o mar Rojo, e ir cara o Mar Morto, visitando Qumrán, onde se encontraron os famosos manuscritos de Qumrán. Dalí subimos a Xerusalém, onde votamos tres días intensos, pisando o Monte das Oliveiras, visitando a basílica do Pater Noster, o lugar da Ascensión do Señor, para viaxar cara a cidade, parándonos e celebrando a Eucaristía na igrexa do Dominus Flevit, é dicir onde o Domingo de Ramos, o Señor chorou sobre Xerusalén, logo fomos á Horta das Oliveiras, para visitar a Igrexa da Agonia.

Estivemos dun xeito especial no Calvario, no Santo Sepulcro, onde celebramos a Eucaristía, no Cenáculo, fixemos a Viacrucis pola rúa da Amargura, desde o Palacio de Pilatos ata o Calvario.

En fin, sería largo de contar, e poder explicar as conclusións desta terceira viaxe que fixen a Terra Santa, e as cousas que máis me chamaron a atención.

Manuel Castroagudín