Hai uns días, co gallo da Xornada Mundial da Xuventude, o
Papa Francisco concedeu unha entrevista a unha televisión do Brasil na que,
entre outras cousas, dicía que á Igrexa faltáballe proximidade e achegamento.
Afirmaba que a Igrexa tiña que ser nai, e que non se pode selo por
correspondencia, comunicándose cos seus fillos e fillas a través de decretos e
documentos. Unha nai abraza, colle no colo, bica... é dicir, é alguén que
sempre está aí, alguén con quen sempre contamos.
Pois ben, esa chamada á proximidade que se nos facía por
parte de Francisco (non esquezamos que Igrexa somos todos, non só os curas e os
bispos), é a que hoxe nos fai Xesús no evanxeo. O amor de Deus vai máis alá do
que nós pensamos. El, Pai-Nai, está preocupado pola sorte das persoas, porque
nos quere, somos o máis valioso que ten. Non somos un máis, somos únicos. Por
iso a celebración que agora comezamos invítanos a non esquecer nunca que por
moi perdidos que andemos, por moi fracasados que nos vexamos, por moi mal que
nos sintamos, unha cousa é ben certa: Deus anda na nosa busca. Que nunca o
esquezamos.
No hay comentarios:
Publicar un comentario