A San Xosé Deus
encomendoulle a inmensa responsabilidade e privilexio de ser esposo da Virxe María e
custodio da Sagrada Familia. É por iso o santo que máis preto esta de Xesús e
da Stma. Virxe María.
O noso Señor foi chamado
"fillo de Xosé" (Juan 1:45; 6:42; Lucas4:22) o
carpinteiro (Mateo 12:55).
Non era pai natural de Xesús (quen foi xerado no ventre virxinal da Stma. Virxe María por obra do Espírito Santo e é Fillo de Deus), pero Xosé adoptouno e Xesús someteuse como un bo fillo ante o seu pai. Canto influenciou Xosé no desenvolvemento humano do neno Xesús! Que perfecta unión existiu no seu exemplar matrimonio con María!
San Xosé é chamado o "Santo do silencio" Non coñecemos palabras expresadas por el, tan só coñecemos as súas obras, os seus actos de fe, amor e de protección como pai responsable do benestar do seu amadísima esposa e do seu excepcional Fillo. Xosé foi "santo" dende antes dos desposorios. Un "escollido" de Deus. Dende o principio recibiu a graza de discernir os mandatos do Señor.
As principais fontes de información sobre a vida de San José son os primeiros capítulos do evanxeo de Mateo e de Lucas. Son ao mesmo tempo as únicas fontes seguras por ser parte da Revelación.
Non era pai natural de Xesús (quen foi xerado no ventre virxinal da Stma. Virxe María por obra do Espírito Santo e é Fillo de Deus), pero Xosé adoptouno e Xesús someteuse como un bo fillo ante o seu pai. Canto influenciou Xosé no desenvolvemento humano do neno Xesús! Que perfecta unión existiu no seu exemplar matrimonio con María!
San Xosé é chamado o "Santo do silencio" Non coñecemos palabras expresadas por el, tan só coñecemos as súas obras, os seus actos de fe, amor e de protección como pai responsable do benestar do seu amadísima esposa e do seu excepcional Fillo. Xosé foi "santo" dende antes dos desposorios. Un "escollido" de Deus. Dende o principio recibiu a graza de discernir os mandatos do Señor.
As principais fontes de información sobre a vida de San José son os primeiros capítulos do evanxeo de Mateo e de Lucas. Son ao mesmo tempo as únicas fontes seguras por ser parte da Revelación.
Non todo lle
foi fácil. María esperaba un fillo cuxa orixe divina Xosé ignoraba. Por iso,
ante o misterio, como bo xudeu, decide retirarse. Ademais, ama a María, sabe
que é honrada, e non quere dar ocasión de entregala á lei implacable. Con razón
o Evanxeo chámalle, sinxelamente, “xusto”.
Só a
intervención do anxo racha o veo das súas dúbidas. “É obra do Espírito Santo”.
Poralle por nome Xesús, será o seu pai legal e sabe que a súa misión é salvar
ao seu pobo. Van encaixando todas as pezas. Agora enténdeo.
Xosé é o
exemplo de fe e confianza en Deus. “Fixo o que lle mandou o anxo”. Escoita sen
comprender, obedece sen saber o sentido: “Non temas en recibir a María, foxe a
Exipto, volve”. Está sempre aberto á sorpresa da fe. Mantense forte nos
momentos da dúbida e as dificultades. Cantas veces nos resulta espeso o
silencio de Deus! Cantas veces gritamos: por que? E san Xosé invítanos a
confiar. Seguro que chegará a luz.
O Evanxeo non
dedica a Xosé outro eloxio que “xusto”. Para que máis títulos? Ao falar dos
santos, resultamos excesivamente barrocos. Cargámolos de milagres, portentos e
cousas marabillosas. Ás veces irrítanos
ou, polo menos, asómbranos moito atopar nas Vidas de Santos un primeiro
parágrafo xa absolutamente milagroso, tratando de restar humanidade á madeira
de que aqueles homes estaban feitos.
Con razón, a
liturxia cántalle a san Xosé: “Servidor fiel e prudente”.
